İdolüm Angelina!

Jennifer Aniston ile evli Brad Pitt'i baştan çıkarıp, ikiliyi ayıran, boşanır boşanmaz birlikte yaşamaya başlayıp, geçtiğimiz günlerde bir de çocuk doğuran Angelina Jolie'den bahsediyorum. Bu yüzden beğeniyor değilim. "Aman ne iyi yaptı da yakışıklı adamı kaptı!" diye alkış tutmuyorum yani. Aşk bu, üstelik karşılıklı, ki bu noktaya varmış. Onu sevmemin nedeni başka. Ben onun yaşam biçimini, hayat görüşünü, düşüncelerini ve eylemlerini destekliyorum. Yaptıkları, diğer yaptıklarını unutturuyor. Dört yanlış bir doğru kuralı tersine işliyor burada, dört doğru bir yanlışı yok ediyor diyebiliriz. Belki de bu yüzden çok fazla tepki görmedi Angelina Jolie. Baştan çıkarıcı, seksi kadın olarak topa tutulmadı ki, öyle biliniyor. Kural tanımaz bir yaşam sürüyor. Aşk ve seks konusunda içinden geldiği gibi davranıyor. Filmlerinde baştan çıkarıcı ve güçlü kadın rollerini tercih ediyor.

İÇİ DIŞINDAN GÜZEL
Ama kim böyle olmak istemez ki! Hem güzel, hem seksi, hem güçlü, hem başarılı. Hem de müşfik, hem de anaç, hem de duyarlı, hem de insancıl! Angelina Jolie'yi hep beğenirdim. Onun asi ve güçlü kadınları canlandırdığı filmlerini de. Birleşmiş Milletler iyi niyet elçisi olarak yaptığı çalışmaları, Kamboçyalı ve Etyopyalı iki bebeği evlat edinmesi, doğum nedeniyle Namibya'yı seçmesi de bana çok anlamlı geliyordu. Ve geçtiğimiz gün CNN Türk'te yayınlanan söyleşiyi izledim. Boynuna sarılıp öpmek istedim. Böyle bir kadına aşık olan Brad Pitt'i daha da çok sevdim. Ki hakikaten severim kendisini. Oyunculuğunu da severim, fiziğini de. Ne de olsa Robert Redford'un varisi... Neyse, hakikaten çok hoş bir kadın Angelina. Yeni doğum yapmasına rağmen ince vücudu, hafif makyajı, sade elbisesi, aynı sadelikteki aksesuvarlarıyla öylesine güzel ve zarifti ki... Ama esas güzel olan kalbi, vicdanı, insani duyguları Rol yapmıyor, reklam hiç yapmıyor. Gerçekten yardım etmek istiyor insanlara. Açlıktan, savaştan, şiddetten kırılıp giden, genç yaşta, çocuk yaşta, henüz bebekken ölen insanlara... Dünyanın adil olmamasına isyan ediyor. Gören, duyan, bilen biri olarak sessiz kalmıyor ve bir şeyler yapmaya çağırıyor insanları. Yapılacak çok şey var çünkü. Herkesin yapacağı bir şey var. Kimi para verebilir, kimi para bulabilir, kimi destek verebilir, kimi hayat kurtarabilir, kimi yaşananlara dikkat çeker, kimi vaktini harcar. Yani çok şeyler yapılır. Yeter ki sadece kendimizi düşünmeyelim. Elbette aşık olacağız, seveceğiz, sevişeceğiz, çocuk doğuracağız, kariyerimizle, işimizle, gücümüzle uğraşacağız, ideallerimizin peşinden koşacağız, hayatımızı yaşayacağız, en güzel elbiseleri, ayakkabıları almaya bakacağız, kilo aldık diye hayıflanıp, zayıflamaya çalışacağız, en hoş, en alımlı, en yakışıklı olmak isteyeceğiz. Ama bu dünyada tek başımıza yaşamıyoruz ki. Dünyanın her yerinde, bazen yanı başımızda dramlar yaşanıyor. Savaşlar oluyor, bombalar atılıyor, insanlar birbirini öldürüyor. İnsanlar açlıktan ölüyor. Çocuklar annesiz, anneler çocuksuz. Bebekler dünyaya gelir gelmez hayata veda ediyor.

KEŞKE HERKES ONLARA ÖZENSE
Bunları görmemek, bilmemek, boş vermek olur mu? Bir insan, gencecik bir insan, nasıl olur da gidip 250 bin dolar verip giysiler alarak mutlu olabilir? Hiç mi acımaz harcanan o paralara? İnsanlar birbirleriyle şıklık yarışına girer binlerce dolar harcayarak? O parayla bırakın Afrika'daki açları, kendi ülkesindeki onlarca insanın hayatını kurtaran bir cihaz alınacağından habersiz midirler sahiden? Bütün gün süslenip güzelleşmek nereye kadar sürer ki? Hayat hep böyle mi geçer? Bakın Brad Pitt'e? Dünyanın en zengin ve de en yakışıklı adamı, üzerinde marka olmayan sıradan bir pantolon ve tişörtle dolaşıyor. Ne olur ki? Değerini mi kaybeder marka olmayan, pahalı olmayan bir elbise giyerse? Onun yerine küçük bir çocuğa sevgi vermek, onu evlat edinmek, büyütmeyi tercih etmek varken. İmkan olduğu sürece Afrika'ya daha çok yardım edeceklerini, daha çok çocuk evlat edineceklerini söyledi Angelina Jolie. Bu yüzden idolüm oldu.