İki çocuk
El sallamıştı annesine bayram
izni dönüşünde
Hissetmiş miydi oğlunu kurşun
kalbi deldiğinde
Kan revan içinde yan yana
Aynı köprüde annelerinin
rüyalarında öldükleri yaşlarıyla
Ateşli harlı delikanlılar, ne şehit
ne kahramanlar
Düşmansız bir savaşta düştüler,
kalkmayacaklar
Emin değildi kendi bile
Dokunmuş muydu tetiğine
Kesin olan tek şeyse
En yakın mahkumdu ipe
Kalpte kurşun ilmek boyunda
İki çocuk ölüm karşısında
Hep çocuk kalacaklar
büyümeden birer tabutta
Ama yaşıyorlar gülüyorlar
Annelerinin rüyalarında
|
