Şiir Köşesi
Türkiye'nin gizli kalmış şairleri... Şiirlerinizi yollayın, yayımlayalım. Yüzbinlerce insan okusun... siir@sabah.com.tr
Evlendi gitti
Bu akşam evlenen güzel bir gelin
Bana bir zamanlar sevgilim derdi
Yanaktan bir defa öptür dedikçe
Nikahta düğünde öpersin derdi
Şarkımız çalındı düğün başlarken
Önümde durdu içim sızlarken
Son kez baktı bana duvak kalkarken
Kapattım gözlerimi damat öperken
O an haykırmak geldi içimden
Bir ses çok geç dedi sanki derinden
Uzatım ellerimi tuttum elinden
Çırpındı yüreğim koptu yerinden
Ümit ULU
Aşka dair
Şenlendi gönlüm, yandı tutuştu.
Umudum olan; bir can mıydı?
Büyüdü, yuvarlandı, sonra da koştu.
Attığı adım sona doğru bir an mıydı?
Uzaklarda olma; hasretin kavurur.
Zaman geçti acın damladı gönlüme.
Görmezsem seni, yüreğim savrulur.
Vakit gelmeden kırdıkları gülüme.
Leyla özge candır, dinlediğim; Taşplakta
Hasretim olmasın, tırmandığın yamaç
Pişmedi, yarım kaldı aş ocakta
Olmayayım bir güle, bir sana muhtaç.
Emanetim, umudum, hasretim
Gönlümde acı ve hüzün olmadan
Olma bana, hiçbir zaman mihnetim
Günler tükenmeden, vakti dolmadan.
Mevlüt ÖZDEN
Hüzün
Bir hüzün çöktü şu yüreğime
Atmak istiyorum atamıyorum
Bağlanmış dört bir yanım kör düğümlerle
Çözmek istiyorum çözemiyorum
Acıyla doldu şu viran gönlüm
Gitmek istiyorum gidemiyorum
Parça parça olan şu yüreğimi
Sökmek istiyorum sökemiyorum
Bir çare kaldım gurbet ellerde
Derman ararım onulmaz derde
Şu yalan dünyayı silip bir kalemde
Ölmek istiyorum ölemiyorum
Bir ben mi çaresizim şu yeryüzünde
Herkesin derdi vardır elbet içinde
Bazen kızıp da şu kaderime
Küsmek istiyorum küsemiyorum
Zernişan AYDOĞAN
Gözümdeki damla
Arzela, gözümde sığınaklaşan
her damla
Baktığın yerde eriyen gövdemin
Yabancısı artık.
Gecenin çürüttüğü düşlerimi
Sana sormadan bıraktım
rüzgarın belleğine.
Arzela, yitiklik çığlıkları duyuyorum
Baykuşların çıplak gezindiği tenha
gecelerde
Kırmızı feodal topraklar geçerek
Karacaoğlan köyünde siliyorum
gözlerimi.
Arzela, çiçeklerden arınmış taşlara
Çatlayarak eriyen imgemin
en yoğun yerini
Görmüş kuşlar biliyor,
Taranmış zülfüde koyvermiş saçına
Astığım gövdemin yasını.
Arzela, hangi duyumsal olan kaldı
tenimde
Göçer çadırlarında yaşananlardan başka.
Necmi KARKIN
Kandırırsın
Hüsnün doğar mehtabıma,
Ondörd'ünü andırırsın...
Ben n'eyledim Seda sana?
Sevdan ile yandırırsın...
Selvi boyun cenge durdu
Zülüflerin süngü vurdu
Alıp gönlümdeki yurdu,
Sürgünlere gönderirsin...
O tebessüm yıkık kaşla
Gözler siper, dudak kışla
Her Şeytan'ı bir bakışla,
Bin yalana kandırırsın...
Seni gören ozan olur
Yaz-baharı hazan olur
Akıllının aklın alır,
Divaneyi dondurursun...
Kolum, kanadım budadım
Bütün borcumu ödedim
Canımı kurban adadım,
Öldürmez, süründürürsün...
Hüseyn'im sevda düşkünü
Saklama benden aşkını
Gönlümün ali köşkünü
Viraneye döndürürsün...
Hüseyin ÖZTÜRK
Yıllar ve insan
Doğduğum andaki ilk nefesime,
Yıllar sonrasında müjdeler çocuk.
Nedir bu kalemi yaşatan esrar?
Ezelden ebede bitmez yolculuk,
Hayatın içinde bir hayatsın sen,
Atatalar dedeler öpüyor seni,
Şifalı duadır onlardan gelen!
Duyuyor musun? Dal dal ürpertiyi.
Durdu sandığın saatler işler.
Beklemediğin gün ansızın çalar.
İnsanı yaşatan hayaldir düşler.
Bir yeni hayata ansızın dolar.
Sen nazlı çiçeksin her mevsim açan,
Bir Kevsersin baki dünyaya akan.
'Göçmek biten bir yol demişler' yalan
Yaşa nefes nefes kucakla beni.
Yaşlı değil solgun bir gençliğim ben,
Yılları dolduran yıllardan gelen,
Tut ellerimi, bir daha bırakma
Koşalım hayata dolu dizgin Sen ve Ben
Fehmi KABADAYI
Yalnızlık
Herkes gitti sen kaldın
İçerde dışarıda
Havada
Karada
Duvarlar arasında
Hep yanımda gönlümün
Vefakar arkadaşı
Dost yolunda kalan gözlerimi
Dertlerimi
Hüzünlerimi
Özlemlerimi
Sabahsız gecelerimi
Karanlık günlerimi
Benimle paylaşan
Can yoldaşım
Arkadaşım
Sırdaşım
Dönmeyen dostların
Gittiği yollardan
Çıka gelirsin
Bıkmadan
Usanmadan
Yorulmadan
Sen başıma yastık
Ekmeğime katık
Sen kadim dostum
Sen yalnızlık
İbrahim SATIR
Of... Of...
Ne yapayım, nasibim yokmuş,
sevilmekten yana.
Hüzünlü bir nağmeyi efkarla dinlerken,
Duygulanıp hıçkıra hıçkıra
ağlamak varmış.
Ne derseniz deyin,
Bir akşam vakti yalnızlığımla baş başa.
Ufka dalıp, bakıp, bakıp,
Bir derin of çekmek varmış. Of... Of...
Ziyaattin ÖZEN
Işın
hepimiz güneşin çocuklarıyız
güneş imparatorluğunun
yaşayan efsane çocukları,
bir fark etsek
içimizden çıkan ışınları,
onların dünyayı değiştireceğini
bir fark etsek,sevgiyle besleniyoruz,
beslendiğimiz yereihanet ediyoruz,
güneşin çocuklarıbir ayaklansanız,
o ışınlarboğacaktır karanlığı.
Mert GÜLVEREN
|
