Bu sevda bitmez

Saracoğlu'nun çevresinde, bir çok takımın tribünlerinde göremediği kadar çok taraftar bekliyordu. Bu sevgi seli, önce otobüsün içindeki Fenerbahçeli futbolcuları kalın bir battaniye gibi sardı, ısıttı.
Sonra tribünlerin üstünden aşıp, sahaya kadar inen tezahüratlar başladı. Vazgeçmeyenler "Çocuklar inanın" diye tempo tutuyor, kafalarda zorlaşan maç öncesinde Fenerbahçeli futbolcuları disipline sokuyordu.
Daum, Beşiktaş maçının ikinci 45'indeki 11'i ile sahaya çıktı. Tuncay kulübedeydi. Sezon boyunca takımını sürükleyen, kritik anların "sorumlu" oyuncusu, böylesine önemli bir maçta, o koltukta olmamalıydı. Maçı ilk dakikadan itibaren Alex sırtladı. Üç günde iyileşen sakatlığına rağmen Alex oyunun lideriydi. Her topa kendini gösteriyor, paslarıyla taşları yerinden oynatıyordu.
Brezilyalı'ya ayak uyduran Semih ve Appiah ile F.Bahçe ivmesini kazandı. Yozgatlı'nın kaçırdığı iki net pozisyona, Erciyes'in yakaladığı beraberlik golüne rağmen maçın yönü belli olmuştu.
Erciyes'in özellikle sol kanadı çok etkili kullanıp, Deniz Barış'ı çimlere gömmesi, karşılaşmada Fenerbahçe adına fay hattıydı. Önder ve Luciano'nun sürekli olarak sarsılmasıyla göbekten Cenk'in atakları ve Timuçin'in etkili bindirmeleri dikkat çekici olmaya başladı. Aurelio'nun eksikliği, defansın defolarını da ortaya döküyordu.
Appiah'ın peş peşe gelen iki füzesiyle fark ikiye çıktı, sonra Selçuk'la Fenerbahçe iyice rahatladı. Ancak sahada devam eden mücadeleyi, Fenerbahçe takımı kafasında bitirmişti. Erciyes cezasını kesmekte gecikmedi. Bu kez Rüştü klasını ortaya koyup, Alex'den görevi devir aldı. Önemli kurtarışlarla maçı krize sokmadı.
Semih'in 56'da yerini Tuncay'a bırakmasıyla, Fenerbahçe ilerde top tutma sorunları yaşamaya başladı. Kenar yönetim skoru yeterli gördü, geriye koşma ve pozisyon kaybetme sorunları yaşanmaya başladı.
Üst üste üç büyük rakibine karşı oynadıktan sonra, seyircisiz bir maçta Fenerbahçe'nin konsantrasyon sorunu yaşamasını bekledik. Ama karşısına çıktıkları boş tribünlerin koltuklarında kendileri için atan kalpleri buldular.
Futbolcu ve taraftarın böylesine sinerji yaratması her boşluğu dolduruyor. Stada giderken taraftarını gören, kendisinden bekleneni anlayan oyuncunun, sonuç baskısı hissetmemesi mümkün değil.
Her şey bir kenara kazanılması gereken bir maçtı. Fenerbahçe bu ligin "kurdu" olduğunu gösterdi. Kendi işini, kendi görüyor; "kalın" ensesi ile yolunda yürüyor.