Bilgesiz bilmişlik

Elbette çok çok şey ve kişi eksik ve bazı şeyler, kişiler çok fazla da, belki böyle günlerde, belki de her daim, eksikliği en çok hissedilenlerden başlıcası "bilge insanlar".
Bilge adamlar, bilge kadınlar.
Şurada burada kendi halinde yahut şu ya da bu cemaat üstünde çok etkili hocalar filan değil.
Çalakalem kitaplarla heyecan ve gaz bombardımanına tutanlar da değil.
Televizyon ekranına yapışıp durmadan aynı katılıkta, yeni soruları olmaksızın, tereddütler duymaksızın, kendine hayran hayran laf yetiştirenler de değil.
Unvanları, makamları, rütbeleri var diye, ağızlarından çıkan her sözü keramet sananlar ve sanılanlar da değil.
Böyle bir günlük gazete ömrü, bir köşenin hacmi kadar, genellikle "bir şeylere bağımlı", mütevazı yahut kısıtlı, çokça sıradan akıl, fikir dünyalarından dökülme böyle yazılar ve müellifleri de değil.
Kimi ödlekliklerine, kimileri karşısındaki ezikliklerine karşın başka meselelerde mangalda kül bırakmayıp cüret ve cesaret gösterileri yapanlar da değil.
Ruhunu, vicdanını, zihnini rehine veren, bağımlı kılan, manevi dünyası boyun eğmişliklerle dolu olan sözde bağımsız düşünce mukallitleri de değil.
Bazen yüzlerce, bazen onlarca yıllık şablonlarla evrenin, dünyanın, ülkenin, insanların tam, bütün ve nihai açıklamasının formülüne sahip olduklarını zannedenler de değil.
Kardeşlik, barış, huzur, birlik, bütünlük, demokrasi filan diye atıp tutarken köküne kadar ilkeden değil de, o sırada "kendi pozisyonu" açısından uygun olan kutsal bir kavramı hem sakız gibi hem paspas gibi çiğneyenler de değil.
Onca tahsil, terbiye, akademik hayat, kitap, tez, ders, kürsü ve evrensel ve tarihi kültür ile mirastan, kem küm, sinik, silik yahut sığ ya da tahammülsüz, özeleştirisiz, eleştirisiz bir akademisyenliği, hocalığı, profesörlüğü çıkarmayı becerenler de değil.
Gerçekten "bilge insanlar" keşke dolu dolu olsaydı.