  |
|
İnsanlar konuyu kapatmıyor
- Konuşmak istemediğinizi biliyorum ama sormama izin verin lütfen. Öfkeli misiniz, üzgün müsünüz?
- Çok, çok fazla acı çektim (ağlamaya başlıyor)...
- Hiç kaçmayı, başınızı alıp gitmeyi düşünmediniz mi?
- Çok düşündüm aslında. Ama yok, olmaz. Ne ailemi ne de Mehmet'i bırakabilirdim. En önemlisi, işimi çok seviyorum. Neden herhangi biri benim bu kadar çok sevdiğim bir şeyi yapmama engel olsun ki? Ona niye öyle bir şans vereyim, değil mi?
- Ama iş çığırından çıktı. Yazılanlar, çizilenler...
- Çok şükür şimdi duruldu. Artık gündeme gelmesini de istemiyorum zaten. Kaldırabilecek durumda değilim.
- Bunun ilacı sizce zaman mı?
- Zaman kesinlikle önemli. Ama en önemlisi huzur. Etrafındakilerin de huzurlu olmanı sağlamasından bahsediyorum; huzurlu olmana izin vermelerinden. Sen içinde kapatsan da, insanlar konuyu kapatmıyor, ikide bir karşına çıkıyor.
- Bu laftan biz de payımızı alıyoruz galiba.
- Yok (gülüyor ve ağlıyor). - Böyle daha rahat mı edeceksiniz, hiç konuşmadan... - Konuşuyorum zaten ailemle ve avukatımla. Ama onların dışında kimseyle konuşmak istemiyorum.
|
