  |
|
Tek bekleyen annesiydi
Bir seferinde arkadaşım "Doğuruyorum gel" diye mesaj attığında üzerimde dantel elbise gece gezmesindeydim. Yanlış alarmmış. Daha doğrusu alarm doğruymuş ama durdurulmuş
 Hayattaki en yakın arkadaşım geçenlerde doğum yaptı. Cümle güzel tabii. Ama biz o noktaya gelene kadar neler çektik... O ayrı. Önce düşük tehlikesiyle evde yattı. Yetmedi hastanede yattı. Minik oğlan zamanı gelmemesine rağmen doğmaya karar verdi. Kafasını dayadı çıkışa, "Hadi" dedi durdu. "Hadi ama anne, ben çıkmak istiyorum." Arkadaşım bütün zorluklara rağmen oğlanı yine de içeride tuttu. Kanamalar, ağrılar, yataktan bir damla bile kalkamamak... Hiçbir şey yıldırmadı onu. Her gece doğdu doğacak diye bekler olduk. Bir seferinde "Gel" mesajı aldığımda üzerimde dantel elbisemle bir gece gezmesindeydim. Kırmızı topuklu ayakkabılarımla Amerikan Hastanesi'nin koridorunda koşarken gecikmemiş olmayı diliyordum. Yanlış alarmmış. Daha doğrusu alarm doğruymuş ama durdurulmuş. Arkadaşım beni görünce bastı kahkahayı. "Bir de doğuma gireceğim diyorsun, seni bu kıyafette sokar mıyım oraya, doktorlar bebeği falan bırakır." Sonra bir gece vakti minik oğlan kararlı bir şekilde "Geliyorum" dedi. "Bu gece olmaz" diye cevap veremedik. Doğdu miniğim. İnanır mısınız tesadüf, aynı dantelli elbisemle ameliyathane kapısında bekliyordum. Kırmızı ayakkabısız. Doktor "Oğlunuz oldu" diye çıktığında kocam babayı sakinleştirmeye çalışıyordu. Herkes bebeğin peşinden fırladı. Bir kişi kaldı geride. Arkadaşımın annesi. "Kızım" dedi. "Kızım nasıl?" Elini tuttum, "İyiymiş. Birazdan onu da çıkaracaklarmış." "Bir görsem" dedi. Torun falan umurunda değildi, inanın. Sonra arkadaşım çıktı. O da kendi çocuğunu sordu önce. "Nasıl?" dedi. "Bir görsem."
***
Üç gün önce Samsun'da bir evdeydim. Yas tutan bir evde. Yılbaşı gecesi minik kızını bir maganda kurşununa can vermiş bir annenin evinde... Eliyle giydirmiş minik kızını. Terasa çıkarken üşemesin diye. Havai fişekleri seyretmeye gideceğim dediğinde, hayır diyememiş. "Alev alevdi teni" diye anlatıyordu. "Kanlı canlıydı"... 6 yaşındaki kızı terasa çıkmış çıkmasına ama.... Bir silah sesi duymuş anne. O anda kızına bir şey olduğunu anlamış. Sonrası malum. Evden ayrılırken anneyi bıraktığımda kendi kendine sayıklıyordu. "Bir görsem yavrumu, bir daha görsem."
***
Şili Fahri Konsolosu Haluk Sanver Şilili kadın şair Gabriela Mistral'in bir kitabını yollamış. Mistral öylesine güzel ninniler yazmış ki etkilenmemek mümkün değil. Bırakıyorum geceyi/ dağlardan denizlere kadar/ ama seni sallıyorum/ ben yalnız değilim ki... Bırakıyorum gökleri/ ay düşe bile denize /ama seni sarıyorum/ ben yalnız değilim ki... Bırakıyorum dünyayı/gidiyor dertli bedenim/ama seni sıkıyorum/ ben yalnız değilim ki...
***
Annelere yazı yazmak için ille de mayıs ayını mı beklemek lazım.
|
