kapat
   
SABAH Gazetesi
 
   Son Dakika
   Yazarlar
   Günün İçinden
   Ekonomi
   Gündem
   Siyaset
   Dünya
   Spor
   Hava Durumu
   Sarı Sayfalar
   Ana Sayfa
   Dosyalar
   Teknoloji
   Emlak
   Otomobil
   Detaylı Arama
   Arşiv
   Etkinlikler
   Günaydın
   Televizyon
   Astroloji
   Magazin
   Sağlık
   Cuma
   Cumartesi
   Pazar Sabah
   İşte İnsan
   Sinema
   20. YILA ÖZEL
   Turizm Rehberi
   Çizerler
Bizimcity
Sizinkiler
emedya.sabah.com.tr
Google
Google Arama
 
Annem fabrikada çıkan öğle yemeğini yemez bize getirirdi
Annem fabrikada çıkan öğle yemeğini yemez bize getirirdi
Oyunculuğa gazete ilanıyla kabul edildim

Ben annemin gözleriyim onun için yaşıyorum

Meşhur kahkahasıyla 'Avrupa Yakası'nın en beğenilen oyuncularından Vural Çelik nam-ı diğer Kubi, gözleri görmeyen annesiyle yaşıyor. Görmediği halde çalışıp çocuklarını büyüten anne Cemile Çelik, oyuncunun en değerli varlığı.


Annem fabrikada çıkan öğle yemeğini yemez bize getirirdi

Askerlikten sonraki dönemim hızlı geçti. Annemi üzdüm biraz o zamanlar... Sabahlara kadar gezmeler, içki içmeler falan... Şimdi mecbur kalmadıkça gece hiç bir yere çıkmıyorum. Evim benim mabedim.

- Gözlerinizi nasıl kaybettiniz?
- Cemile Çelik: 20 yaşlarındaydım, doktor "Tavuk karası ama gözlüğün zamanı geçmiş" dedi. Sonra zamanla daha az görmeye başladım ve 1973'te Vural doğduktan birkaç yıl sonra gözlerimi tamamen kaybettim.

- Hiç tedavisi yok muydu?
- Birkaç yıl önce Vural yine doktora götürdü ama şu an için tedavisi yok. Hücre nakli üzerinde çalışıyorlarmış yurtdışında, o yapılabilirse belki... Ama ben böyle çok mutluyum, hiç şikayetçi değilim halimden.

- Vural Çelik: Tavuk karası maalesef böyle bir şey. 10 numara gözü 0'a düşürebiliyorlar ama bu bir retina hastalığı olduğu için bir şey yapılamıyor. Ben annemin görebilmesini, telefon ettiğimde "Oğlum pazardayım, alışveriş yapıyorum" demesini çok isterdim. Ama ne yazık ki tek başına sokağa çıkması mümkün değil.

- C.Ç: Ben alıştım. Evde oğluma yemek pişirebiliyor, ütüsünü bile yapıyorum. El becerisi isteyen her işi yaparım. Bunu nasıl yaptığımı sorsanız, inanın size anlatamam. Allah'ın verdiği bir güç herhalde...

BABAM BİZİ TERKETTİ
- Görmemenize rağmen çalışıp çocuklarınıza da bakmışsınız. Neden çalışmak zorunda kaldınız?
- C.Ç:
Vural'ın babası bizi terketmişti. Çocuklarım küçüktü o zaman. Vural 11, kızım Kadriye 9 yaşındaydı. Ben de 36.

- Neden terketmişti sizi?
- C.Ç: Başka bir kadın yüzünden.

- Siz de çocuklara bakmak için iş aramaya başladınız...
- C.Ç:
Evet, Bayrampaşa İş ve İşçi Bulma Kurumu'na gittim. Bir tanıdık engellilere iş bulduklarını söylemişti. Gittim, "Ben çalışıp çocuklarıma bakmak zorundayım. Bakkala borç yazdırarak doyuruyorum onları, ne olur bana yardımcı olun" dedim. Onlar da sağolsun, bana bir fisto fabrikasında iş buldular. Her zaman duacıyım, benim hayatımı kurtardılar. Yedi yıl çalıştım, sonra malulen emekli oldum.

- Ne iş yapıyordunuz peki, rahat mıydınız?
- C.Ç: Açıkcası ilk gittiğimde çok korktum, "Ya işimi düzgün yapamazsam, ya beni hor görürlerse" diye... Hiç unutmam ilk hafta geceleri hep ağladım korkumdan. Ama hiç öyle olmadı, çok güzel arkadaşlarım oldu, çok rahat çalıştım. Makinelerde fisto kesilir, rulo halinde sarılırdı. Ben de onların iple başını bağlayıp makasla keser ve 50'şer 50'şer dizerdim. Başkası bir posta mal yaparken ben ikinci postayı bitirirdim. Ustabaşım dermiş ki "O kadın görmeyen gözleriyle ne kadar iş yapıyor, siz hala bitiremediniz!" (Gülüyor)
- V.Ç: Annem çok meşakattliydi, çok çalışırdı. İnanın öğlen verilen yemeği yemez, akşam bize getirirdi. Biz tavuğu ayda bir görürdük. Geçen sabah konuşuyorduk, "Biz o günleri nasıl atlatmışız" diye. 100 gr. peynir, 100 gr. zeytin ve iki yumurta alırdı kahvaltılık olarak.
- C.Ç: Yumurtanın birini oğluma, birini kızıma alır, kendim yemezdim. Öğlenleri fabrikada işte çıkan çorbayı içer, yemeği de ekmeğin arasına koyar getirirdim. Çocuklar yemediğimi anlamasın diye de "Bize çıkmadan da akşam yemeği veriyorlar" derdim. Böyle böyle idare ettik işte, çok şükür bugünlere geldik.
- V.Ç: Öyle yapardı gerçekten... Bir de bizim meşhur ekmek makarnamız vardı. Ay sonlarına doğru para bitince yapardı annem. Ekmeklerin üzerine salçalı su yapıp dökerdi. Biz de afiyetle yerdik. Şimdi arada anneme "Bir ekmek makarnası yapalım mı?" diyorum.

- Peki siz babanızı daha sonra görmediniz mi, arayıp sormadı mı hiç?
- V.Ç: Yıllar sonra bir kere görüşmek istedi ama ben kabul etmedim. Cenazesine bile gitmedim. Gözleri görmeyen bir kadını ve iki çocuğunu, genç bir kadına tercih edip giden bir adamı kim affeder? Üstelik bunların sonu ne olur, kötü yola mı düşerler, bunları hiç düşünmeden... Bunu hiçbir vicdan affetmez ve ona "Baba" diyemez.
- C.Ç: Öyle deme yavrum, rahmetlinin arkasından...
- V.Ç: Rahmetine bir şey demiyorum anne.. Ama böyle bir kadın ortada bırakılır mı? İşte bu beni anneme daha da çok bağladı. Ona nasıl sahip çıkmam, nasıl bakmam? Ben annemin gözleriyim, onun için yaşıyorum. Tek istediğim Allah gecinden versin, ömrünün son gününe kadar onu gülerken görmek. Hepsi bu!

AŞK FALAN DİNLEMEM
- C.Ç (Sesi titriyor, gözleri doluyor): Allah herkese benim oğlum gibi evlat nasip etsin. Her zaman öper, koklar... Geceleri çekim uzun sürmüş, geç saate kalmışsa arar "Anne canın bir şey çekiyor mu, sana ne getireyim?" diye sorar. Yavrum çocuktu, beni sabahın 5 buçuğunda karanlıkta servise bindirirdi. Sonra uyuya kalmamak için eve dönmez, okula erken gidip kapıda beklerdi. Her akşam da servisden beni alırdı.

- Çocukken siz de çalıştınız mı?
- V.Ç: Ben 7-8 yaşımdan beri çalışıyorum. Babam varken de maddi durumumuz iyi değildi, kahvede çalışırdı babam. Ben de okul çıkışı su satardım, sakız satardım. Bir ara ayakkabı boyadım. Sonra bizim mahallede bir nalbur vardı, Seyfettin abi, o beni işe aldı. Liseye kadar onun yanında çalıştım.
- C.Ç: Aslında anlatılacak bir hayat değil bizimkisi, çok zorluklar yaşadık. Ama kimsenin hiçbir kuruşuna tenezzül etmedik. Allah bana böyle bir evlat verdi ya, ben çektiğim acıların hepsini unuttum. Benim mükafatım da evlatlarım oldu.

- Peki diyelim günün birinde evlenmek istediniz, annenizi bırakabilecek misiniz?
- V.Ç: Kesinlikle bu mümkün değil. Ancak anneme layık, onu sevecek bir kadın olursa aynı çatı altında yaşayabiliriz. Dünyanın tüm nimetleri de önüme serilse bunu yapmam. Beni bu günlere getiren de annemin sevgisi zaten. Yoksa ben o renkli, şatafatlı dünyaya özenip bana ve mesleğime zarar getirecek şeyler yapabilirdim. Annemin bana emanet olması, benim her türlü kötülükten uzak durmamı sağladı.

- Ya aşık olursanız ve sevdiğiniz kadın birlikte yaşamak istemezse..?
- V.Ç: Yok, aşk falan dinlemem. Benim şartlarım böyle... Beni gerçekten seven insan, annemi de sevecektir zaten. İstemezse ben de onu sevemem.

- Şimdi ünlü oldunuz, daha renkli bir hayatın içindesiniz. Gece hayatınız hiç yok mu, çekimden çıkıp eve mi geliyorsunuz hep?
- V.Ç: Benim askerlikten sonraki dönemim biraz hızlı geçti. Doğu'da askerlik yaptım, zor günlerdi. Annemi biraz üzdüm o zamanlar, sabahlara kadar içki içmeler falan... Bu beni çok yordu. İki yıldan beri alkol almıyorum. Çok nadiren bir kadeh şarap belki. Evim benim mabedim, mecbur kalmadıkça hiçbir yere çıkmıyorum.

İlknur K. AKMAN

DİĞER GÜNCEL HABERLERİ
 Cindy'nin protestosu sahnede
 118 kadın içindeki tek erkek
 Kuş meraklıları bayılacak
 Bir Noel'in düşündürdükleri
 Fatih Ürek olmak isteyenler var ama kimse Bülent Ersoy...
 177 bin dolarlık arşiv hangarda bekliyor
 Harvard'a giden yol yardımseverlikten geçiyor
 Tavlada dünyanın bileğini büktü
 Nice yıllara Candan
 Aşk acısı insana neler yaptırıyor
 En yakın arkadaşım Madonna
 Gökten üç Blues divası düşmüş
 O filmleri melekler çekti yavrucuğum...
 Eminem de böyle yaptı
 Datça'nın nadir çiçekleri tehlikede
 Modern sanat müzesi rekabeti kızışıyor
 İş yerinde psikolojik taciz artıyor
 TV dizisi tiyatro için yeniden doğdu
 Paris operasında din
    Cumartesi Yazarlar
  » Güncel
    Yaşama Dair
    Sinema
    Gurme
BALÇİÇEK PAMİR
Siren Ertan'a modacı demeyin
Seda Sayan Hanım ve...
ALİ POYRAZOĞLU
Seyirci olmanın dayanılmaz hafifliği
İstanbul... Deniz...
Meyhane kültürünü yaşatıyorlar
67 yıldır Kumkapı'da hizmet veren Kör Agop Meyhanesi, balık çorbası ve Ermeni...
Menü lokantanın aynasıdır
Türkiye'nin en büyük yemek ve ziyafet menüleri koleksiyoncusu Muhtar...
 
    Günün İçinden | Yazarlar | Ekonomi | Gündem | Siyaset | Dünya | Televizyon | Hava Durumu
Spor | Günaydın | Kapak Güzeli | Astroloji | Magazin | Sağlık | Bizim City | Çizerler
Cumartesi | Aktüel Pazar | Sarı Sayfalar | Otomobil | Dosyalar
   
    Copyright © 2003, 2004 - Tüm hakları saklıdır.
MERKEZ GAZETE DERGİ BASIM YAYINCILIK SANAYİ VE TİCARET A.Ş.