Kırılma

Türkiye'de yaşanan felaketlerden de öğrendiğimiz gibi hiçbir doğal afet artık yalnızca doğanın yıkıcılığını yansıtmıyor. Deniz kumuyla yapılan inşaatlar, dere kenarına kondurulan evler, ormanların yok edilmesi ağır bir bedel ödetiyor bunu yapanlara...
New Orleans şehrinin sulara gömülmesine yol açan, Meksika Körfezi'ndeki eyaletleri perişan eden Katrina kasırgasının yarattığı zararı da bu açıdan değerlendirmek gerekir. Bu konulara aklı erenler körfez etrafındaki dokunun bozulmasının, Mississipi nehrinin doğal akışına müdahale edilmesinin, okyanuslara termal enerji akıtılmasının yol açtığı giderek sıklaşan fırtınaların insanları daha korumasız kıldığını yazıp, söylüyor.

Bent parası savaşa gitti
Felaketten sonra üç gün bir şey yapmayan, sonra da sıkılmadan şehrin üzerinden uçarak rezilliği havadan izleyen Başkan Bush'un yönetimi ise küresel ısınma diye bir sorunun varlığına inanmıyor. Çevreyle ilgili hizmetleri kıstığı biliniyor. New Orleans'ın maruz kalacağı tehdit hakkında uyarılmasına rağmen bent yapımına ayrılan paranın önemli bir kısmını Irak Savaşı'na aktarıp, sel tehlikesiyle ilgili uyarıları da kulak arkası ettiği anlaşılıyor.
Clinton döneminde başlatılan ve bu bölgede fırtınaya karşı dayanıklılığı artıracak programların finansmanı kesilmiş. Afet bürosunun başındaki, yorumcuların "tam bir aptal" diye tanımladığı, kişinin bir önceki görevi Uluslararası Arap Atları Derneği yöneticiliği. Bu gibi felaketlerde yardıma koşmak için var olan Ulusal Muhafızlar'ın ise üçte biri Irak'ta.
Asıl çarpıcı olgu, dünyanın en zengin ülkesinden dünyaya dağılan fakir Afrika ülkesi görüntüleriydi. Fakir Afrika ülkesi benzetmesi yalnızca bu felaket karşısında sistemin gösterdiği çaresizlik ve vatandaşını tecavüz, soygun, açlık, salgın hastalıkla karşı karşıya bırakmasıyla sınırlı değil. Bu felaketin ağırlığı altında ezilenlerin, kamu otoritesince kendi hallerine terk edilenlerin çoğunluğunun siyah olmasından da kaynaklanıyordu. Nüfusunun yüzde 62'si siyah olan, onların da üçte birinin yoksulluk sınırı altında yaşadığı New Orleans Belediye Başkanı, Bush'a "kıçını kaldır da buraya gel" diye bağırdığında, sürekli zenginleri kollayan bir Başkan'a karşı bu felaketin ötesine giden bir isyanı da dile getiriyordu
Katrina felaketinin öncesinde ve sonrasında yapılanlar ve yapılmayanlar büyük bir ihtimalle ABD'de siyasi zeminin derinden sarsılmasına da yol açacaktır. Biri zengin ve müreffeh, diğeri fakir ve ayakta kalmaya çalışan iki Amerika'nın varlığını ortaya çıkaran bu görüntülerin ardından Bush yönetiminin refah devletinin cılız kurumlarına vurduğu darbelerin sürmesi artık zor. Dev bütçe açıklarıyla sosyal devleti çökertecek politikaların artık aynı fütursuzlukla sürdürülebilmesi de beklenmemeli.
Amerikan yasama organı gibi büyük ve örgütlü sermaye çevrelerinin etkisine çok açık bir kurumun fazla radikal hareket edemeyeceği doğru. Ancak Amerikan popülizminin derin bir büyük sermaye düşmanı tarafı da vardır. Katrina'dan sonra o damarın daha etkili ortaya çıkması ve demokratik sistemde ağırlığını hissettirmesi beklenebilir.
Amerikan kurumlarının sergilediği acz, bütçeden kamu hizmetlerine ayrılan paranın azlığı, gelir dağılımındaki uçurum ve sıradan insanların piyasa karşısındaki vahim çaresizlikleri ve kaygıları ABD'yi kendi içine dönmeye de zorlayacaktır. Bunun sonuçlarından birisi de Irak'tan orduyu çekme taraftarlarının seslerinin daha güçlü çıkması ve büyük emperyal hedeflerden usulca vazgeçilmesi olabilir.