Ambalajınız doğru mu?

Bir arkadaşım, biraz da şaka olsun diye bana "Magic mate" lerden alıp getirmiş! Magic mate, yeni çıkan "bayanların tuvalet ihtiyaçlarını ayakta karşılamalarını sağlayan karton bir aparat" efendim! Televizyonlarda reklamını, haberini görmüşsünüzdür. Aslında anlatıldığı gibi bir aparattan çok, bir kağıt külaha benziyor. Bu amaçla da kullanılabilir yani. İçine ister çekirdek koy ister akide şekeri! Şaka dedik, ama bir oyuncuya hediye edilebilecek en akıllıca şeylerden biri. Sinemamız hâlâ endüstri haline gelmediği ve film yıldızlarına birer tuvaletli karavan kiralanamadığı için, yazın film çeken bütün oyuncular; özellikle hanımlar, dağda bayırda, köylerde çekilen sahnelerdeki tuvalet problemlerinden bahsediyorlar! Hoş, şehir içindeki platoların tuvaletleri de pek farklı değildir ya... Bu işi göründüğü kadar pırıltılı, neşeli ve keyifli zannetmeyiniz. Yani Türkiye'de her kadın oyuncunun yanında, senaryosu ve makyaj malzemeleriyle birlikte bulunması gereken bir vazgeçilmez olabilir bu yeni buluş! 'SİHİRLİ' ARKADAŞ! Ama benim dikkatimi çeken "Magic mate" in kullanımı değil. İsmi ve ambalajı! Vitrine saat koyup "Ne koysaydım" diyen sünnetçinin hikayesi gibi, "Magic mate"in de durumu biraz zor tabii! Külahları naylonun içine doldurup, karton bir zarfın içine soktun, tamam. E üzerine ne yazacaksın, ne resmi koyacaksın? İsim, mecburiyetten bir alem olmuş: "Magic mate", yani sihirli arkadaş! Külahtan cin falan çıkmıyor tabii, o manada bir sihir yok! Arkadaşlık desen, ben bir muhabbete rastlamadım! Ama başka çaresi var mı? Resme gelince... Hemen gözümün önüne, bir toplantı masasının başında kara kara düşünen kravatlı, döpiyesli insanlar geldi! - Çiçek koysak? - Olur mu canım. Çiçek koyunca parfüm zannederler. Külahlarımız kokulu değil ki! - Şey yapalım... Ormanda mutlu mutlu yürüyen bir kadın koyalım! Yani ormanda bile tuvaletle ilgili problemi yok manasında. - Saçmalama genel müdür yardımcısı. Biz şehirli, genç kadına hitab ediyoruz. Ne işi var ormanda? - Pikniğe gitmiş olabilir! - Genel müdürüm, acaba çok pis bir tuvalette kara kara düşünen bir hanım koysak, üzerine çarpı işareti atsak? - Üzerinde pis tuvalet resmi olan ürünü kim alır evladım? Sen yeni misin? Stajyer mi bu? - Müdür bey kedi resmi koysanız? Ben kedi pek severim! - Emine Hanım, siz lafa karışmayın, çayları tazeleyin lütfen! Sonuç olarak, herhalde bir ortak paydada birleşilmiş. Ürünün üzerine farklı çap ve ebatlarda gülümseyen kadınların resimleri konmuş. Bir zenci kadın, sarışın, iç çamaşırı reklamından fırlamış gibi görünen bir kızın yüzünün yarısı, bir hemşire, iki kız çocuğu, bir olgun hanım... Hepsi mutlu, hepsi tasasız. Adeta "Benim sihirli arkadaşım var, hayatım kurtuldu" diyorlar! Ortada da bir çiçeğin etrafında da, 'Her yaştaki bayan için' yazıyor! 'Koruyucu' ibaresi de birçok defalar kullanılmış.

AMBALAJ ÇOK ÖNEMLİ
'Sihirli arkadaş' ne kadar satıyor, revaçta mı bilmiyorum... Ama ambalaj önemli. Ben bir süredir basınçlı kavanozda hiçbir ürün almıyorum mesela. Kavanozu açmak için harcadığım çaba, içindekini yememe değmiyor! Bu yüzden çok sevdiğim şeftali kompostosu benim için bitmiştir! Hatta, alın insanları. Bazen ambalajla içindeki birbirini hiç tutmaz! Her an pençeleriyle bir arı kovanına dalacakmış gibi görünen (!) kıllı adam, ince sesli, hassas bir şair, bir müzisyen çıkar mesela! Ama hayat boyu ambalajının kurbanı olacaktır! Veya "Jude Law'un Benzerleri' yarışmasında derece alması kesin bir başkası, pekala yere tüküren, ağaçlar manzarasını kapatıyor diye geceleri diplerine kezzap döken bir kişilik olabilir! Bir haber dergisinin yayın yönetmeniyle çiçeği burnunda muhabiri, lüks bir restoranda yemek yemek için sözleşirler. Muhabir, keten takımı, bakımlı sakalı, gözlükleri ve havasıyla, derginin ismini de vererek, kendini öyle bir taşır, öyle bir tanıtır ki, restoran görevlileri, önceden ayırtılan masayı değiştirip özür dileyerek daha manzaralı bir yer verirler ve muhabire hemen bir bardak şampanya ısmarlarlar.

TOMBİK OLMAK İSTERDİM
Şampanya biter, yayın yönetmeni ortada yok. Yarım saat, bir saat. Muhabir merak edip aramaya karar verir. Cep telefonlarının olmadığı bir dönem. Muhabir, yayın yönetmenini evden bulur. "Yahu" der, "Ayıp değil mi? Muhabir olabilirim, ama niye haber vermeden ekiyorsunuz?" Yayın yönetmeninin cevabı, ambalajın önemini vurgular niteliktedir: "Ne ekmesi? Tipimi beğenmediler, kapıdan geri çevirdiler!" Kendi ambalajımın da daha farklı olmasını isterdim doğrusu. Dergi çıkarırken iyiydi. İşini bilen, mesafeli, ciddi, şehirli işkadını etkisi için ideal ambalaj! Ama mizah yazarı, komedyen, böyle mi olur sorarım size?! Biraz daha esmer, daha tombik, daha sıcak bir tip olmak isterdim. Belki biraz dişlek mesela. Hafif dağınık. Ne bileyim, kıvırcık saçlı falan... Ne yapalım. Buna da şükür. İçindeki ürün önemli!