  |
|
MABED
Pazar akşamı Çırağan'ın ağaçlı yolundan İnönü Stadı'na giderken oturdum düşündüm... Neredeyse 39 yıldır bu ağaçlı yoldan, aynı heyecanla stada gidiyorum.
İşte yine lig başladı. İşte yine mabedim açıldı.
İşte yine 39 yıl önce, 7 yaşımdaki heyecan, kalp çarpıntısı, içimdeki kıpırtı ayağa kalktı.
Dolmabahçe Stadı, İstanbul'un en sevdiğim stadıydı.
O en sevdiğim stadı Beşiktaş İnönü Stadı yapanlara teşekkür ederken aklımdan bir şey daha geçirdim: "İnsan hangi başka şeyi 39 yıl, 15 günde bir ya da her hafta aynı heyecanla, aynı kıpırtıyla yaşayabilir?" Bir erkek, bir kadına 39 yıl aynı heyecanla böyle aşık olabilir mi?..
Bilmiyorum, olmadım... Bilemem...
Bir insan heyecanından hiçbir şey kaybetmeden 39 yıl her gittiği hafta sanki hiç görmediği bir şeyi görecekmişçesine heyecanlanır, avuç içi terler mi? Eğer bir takımın taraftarıysanız avucunuz da terler, kalbiniz de çarpar, yüreğiniz de taşar, dalga olur akarsınız.
Mabede gittim. Mabetteki yerimi aldım. Başlama düdüğü çaldı.
Ben hayatı ve Beşiktaş'ı dolu dolu yaşamaya başladım.
|
