Siz yine de sahip çıkın

Size epeydir "kamu"nun kamu üstünde nasıl yük olduğu anlatıldı.
Epeydir, devletin kara deliklerinden bahsedildi.
Soygunu, hortumu, vurgunu, peşkeşi, istismarı, suistimali, kayırmacılığı, devlet malı denizi, torpili, rüşveti, komisyonu, israfı filan biliyorsunuz.
Daha ince, daha nazik şekilde, kamunun nasıl verimsiz çalıştığı, nasıl hantal olduğu da kanıtlandı; hatta çoğu zaman siz de tanık oldunuz.
Yarım kalmış tesisler, delik deşik yollar, fay hattı üstünde tüneller, kırılıveren demiryolları, depremde ilk yıkılan kamu binaları yabancınız değil.
SSK'nın nasıl soyulduğu, primlerin nasıl buharlaştığı, emekliliğin nasıl yüke dönüştüğü, hastanelerin ne biçim çöktüğü, kuyruklar, hizmet kalitesizliği falan filan.
Hepsini duydunuz, gördünüz. Vergilerin nasıl çarçur edildiği... bilmediğiniz şey değil.
Özelleştirilince nasıl kaynak yaratıldığı, nasıl etkin çalıştığı... mutlaka iyi örnekleri de mevcut.
Devlet yeter ki gölge etmesinden müteşebbis ruhun şahlanışına kadar... Bir sürü başarı örneği de.
Bir zamanların fedakar öğretmenleri, destansı memurları, karayolcu-demiryolcu mühendisleri, köy hizmetleri işçileri, dozerleri, efsane doktorları, işte böyle öyküler, daha az anlatılır, daha az önemsenir, daha az bilinir, daha az duyulur oldu.
Durum böyle.
Kamunun iler tutar, savunulacak bir yeri kalmadı sanki.