Değer mi hiç?

Aydın Güven Gürkan, 12 Eylül sonrası Türk siyasetinin en farklı yüzlerindendi. Farklılığı; siyaset dünyasının alışılmış kalıplarının ve "klişe" lerinin dışında bir "duruş" sergilemesinden kaynaklanıyordu.
Özünde bir bilim adamıydı ve siyasetin en karmaşık ve en kaotik günlerinde bile bilim adamı tavrından asla uzaklaşmıyordu.
Söylem ve eylemlerini bilimin terazisinde tartmadan asla "meydan"a çıkarmıyordu.
Meydan sözcüğü "lafın gelişi" değil.
Katıldığı sayısız "Siyaset Meydanı" nda, klasik politikacıların ve politikaya özenenlerin "ağzına ilk geleni söyleme" alışkanlığının tersine; sonucunu hesaplamadan asla "top"a girmiyordu.
Ama bütün bunların ötesinde onun herkes tarafından kabul edilen asıl üstünlüğü; artık unutulan "İstanbul Beyefendiliği" nden asla ödün vermeyen kişiliğiydi. Karşısındaki herkese, ama herkese; her daim kibar, saygılı ve olabildiğince "sevgi" dolu davranmasıydı.
"Olabildiğince" çekincesi, elbette onun sevgi "haset" i olmasından değil; muhatap olan herkesin o "sevgi" yi hak edip etmemesiyle ilgili soru işaretlerinden kaynaklanıyordu.
12 Eylül sonrasının "yasaklı" siyaset ortamında demokrasiye vurmuş bir "piyango" gibiydi kısacası.
"Olumsuz" bir dönemin karmaşası içinde; geleceğin "aydın" lığına dair şaşırtıcı ve beklenmedik ölçüde "olumlu" bir sinyaldi.
Karanlıkta bir "aydın" latma fişeği ya da... Bir başka şaşırtıcı gelişme daha oldu: Çoğunluğu "taşra" kökenli olan "politika fotoğrafı" nın içine sokulan "çelebi bir bilim adamı" figürü, belli ölçüde halk desteği de buldu.
Lakin... Burası Türkiye'ydi... Ne alışkanlıklar kolay değişiyor, ne sistem kendi içine "oyunun kuralları" dışındakileri kabul ediyordu.
Durum "normal" leştikçe, siyaset de kendi "normal" mecrasına giriyordu.
Sonunda "normal" siyasetçilerimize kavuşuyorduk işte... Şükürler(!) olsun!..