Mumcu'yu anarken

Katledilişinin 12. yıldönümünde Uğur Mumcu'yu anma haftası çerçevesinde düzenlenen bir dizi takdire değer etkinlik var.. Bunların arasında, Mumcu suikasti gibi olayların neden karanlıkta kalmaya mahkum olduğuna ilişkin yürekli ve önyargısız bir tartışmanın da bulunmasını isterdim. Dolaylı bir tartışmayı kastetmiyorum, doğrudan ve damardan konuyu sorgulayıp kurcalayan ve gerekirse tam bağımsız bir araştırma ısmarlayan etkinlik..
Karanlıkta kalmaya mahkum olduğunu nereden mi çıkardım? Daha merhumu kaybettiğimiz günün ertesinde, o zaman yazmakta olduğum gazetede bir iddiada bulunmuştum:
- Katiller bulunamayacak.
12 yıl boyunca kaç katil adayının medyada ilan edildiğini, kaçının gözaltına alındığını ve salındığını, kaçının sanık sandalyesine oturduğunu ve takipsizlik kararı ile bırakıldığını takip edemez olmuştuk.
Şimdi de birilerinin yargısı sürmekte ve düğümün çözümüne yaklaşıldığı izlenimi doğmakta.. Yalnız gaipte hala en azından bir kilit kişi var. O kişi gaipte kaldığı sürece de, eldekilerin ne derece fail olduklarına ilişkin şüphem devam edecek. Dahası, birileri ömür boyu hapse mahkum edilerek Mumcu cinayetinin çözüldüğü ve cezasının verildiği kanaatine varılsa bile şüphem ortadan kalkmayacak.
Böyle olmasının sayısız nedeni var ama en önemlisi Mumcu ailesinin duygu ve düşünceleridir. Daha ilk günden bu cinayeti herhangi bir terör örgütünün eylemi olarak görmeme eğiliminde olduklarını biliyorum. Olayın bir gizli servis işi olmasından şüpheleniyorlardı.
O yıllarda editörlüğünü yapığım bir haber programı için ilk defa ekranlara çıkarmaya ikna ettiğimiz sayın Ceyhan Mumcu sohbetimizde 'Ağabeyimin öldürülmesi İslamcı örgütlerin işi değil' demişti. Hatta ailecek yerli işbirlikçi olabileceği ihtimali üzerinde durdukları bir kişiden, hangi gerekçe ile şüphelendiklerini de anlatmıştı. O kişiyle de konuşmuştuk ama tabii ki dedektif veya savcı olarak değil, gazeteci olarak. Kendisi bize gayet sakin bir ifadeyle 'Mumcu ailesinin bu acılı zamanda haklı olarak herkesten şüphelenmesini anlıyorum ama mümkün mü böyle bir şey' demişti.
Belki şimdi bu ' sır' hakkında ailenin çok daha fazla bilgisi olmuştur.
Ancak ne değişecek? Böyle gerçekler aileler tarafından çoğu zaman kimseyle paylaşılamaz, kaygı ve üzüntü ile mahfuz tutulur. Anlatılsa bile komplo teorisi damgası yer.
Bu o durumdur ki sana kimin böyle bir acıyı yaşattığını bilirsin ama yargının istediği kanıtları sunamayacağın için susup kalırsın. Hele bir iki paylaşmayı deneyip de 'yok canım o dediğin komplo olur' türünden tepki alırsan sırrın ifşaatını içine gömersin. Olayda sence sır yoktur artık, dünya alem için vardır.
Oysa Uğur Mumcu cinayetinin bir gizli servis işi olmadığını söylemek hakiki bir komplodan başka nedir? Bir ülkede, el altında işbirliğine müsait pek çok ideolojik terör örgütü varken herhangi bir gizli servisin kendi kirli eylemine hayali fail bulması zor mudur? Kaldı ki çoğu kere elini sıcak sudan çıkarıp soğuk suya değdirmeden yerli maşaları kullanıp hedefini yok etmelerine de engel yok.
Gerçek komplonun maskesi örgüt olur, siz de paylaşırsınız ve mışıl mışıl uyursunuz. Acaba bunca terör örgütünün kaçta kaçı ya doğuştan ya sonradan gizli servis taşeronudur diye düşünmenize de gerek kalmaz. Hem de Uğur Mumcu, tam da Apo'nun iç ve dış karanlık bağlantıları hakkında ciddi ipuçlarını kovaladığı sırada öldürüldüğü halde.
Böylece asıl komplo karanlıkta kalmaya mahkum olur.
Halbuki Türkiye'de yabancı gizli servislerin artık aleni olarak faaliyetlerini sürdürdükleri körlerin ve sağırların da malumudur.
Zaten Pentagon da dün Washington Post'un haberini yalanlarken açıkladı:
- Gizli bir casusluk birimimiz yoktur!
Casusluğun gizli olmayanı da mı var? Dünyanın hiçbir yerinde öyle bir şey yok. Casus zaten gizlenerek gözetleyen demek.. Amma bizde yeni icat açıktan casusluk var.