Hayal dünyası!

Dün geceki çok kritik maçta aldığımız ağır yenilgiyle gruptaki liderlik şansımızı mucizelere bıraktık. Oyuna çok net bir pozisyonla başladık. Ancak Nihat değerlendiremedi. Ardından kronikleşmiş hastalığımız "Kolay gol yemek" gündeme geldi. Kısa sürede 2 farklı skor dezavantajına düştük. Artık bütün avantajlar Ukrayna'nın lehineydi.
Mecburen her türlü riski göze alırken, doğal olarak oyun disiplininden de koptuk.
Rakip geride kalabalık alan savunmasıyla bizi bekliyor, kazandığı toplarla da en büyük kozlarını geniş alan kontratakları sergiliyorlardı. Yoğun baskıda iki pozisyon bulduk. Ama bunları da kullanamadık. Aynı zamanda da kale önü tehlikeleri yaşadık.
İkinci yarıda Ukrayna ileride bir tek Shevchenko'yu bırakıp takım halinde geride gömüldü. Biz sürekli atak yaptık ancak bu kalabalık içinde mecburen topları şişirmek zorunda kaldık. Ve de sürekli duran top kazandık. Ama hava topu hakimiyetimiz o kadar düşüktü ki rakip savunmayla kaleci yıldız oldu. İşte ben bunları düşünerek Hakan Şükür'ün Milli Takım'a alınmayışını eleştirdim. Çünkü bir pivot forvet alternatifimiz yoktu . Hangi futbolcuyla yüksek toplarda vücudu kullanarak ve iyi de yükselerek rakip defansın dengesini bozacaktık. Sonuçta da bir 90 dakika daha olsa bu maç böyle giderdi.
Dün gece hayal kırıklığı yaratan futbolcularımız da vardı. Fatih'i kötü performansından dolayı eleştirmiyorum. Çünkü bu markaj ve boylu defans arasında yapabileceği bir şey yoktu.
Nihat ile Gökdeniz tam bir hayal kırıklığıydı. Sahada tek başına çok şeyler yapan bir Emre vardı. Ama bir kişi ile maç kazanılmaz.
Bizim en büyük yanlışımız aslında ülkece hayal dünyasında yaşamamız. Danimarka maçından sonra herkes Milli Takım'ı göklere çıkarırken ben 'Dikkatli olup bu maçtan ders çıkaralım' dedim. En büyük silahı kırmızı kart görüp 10 kişi oynayan bir takım ikinci devrede 5 pozisyon bulmuştu. Ama o deplasmandaki hırslı mücadeleyle önemli bir puanı baş tacı edip bunları görmezden geldik. İşte faturası ...