 |  |
 |
|
Mutsuz, yalnız, yapayalnız adam..
 Önümde yürüyor, sırtını görüyorum.. Ama o kimseyi görmüyor.. Biriyle göz göze gelecek diye ödü patlıyor sanki.. Bizim kapının yanında görevli güvenlik elemanları var.. Gençler.. Bizim için orada duruyorlar, gün boyu.. Her sabah "Günaydın" derim, hepsine ayrı ayrı.. Aslında onlara değil kendimedir bu..
Gözlerinin içine bakarak "Günaydın" dediniz mi, o gençler çok daha sıcak kucaklarlar sizi.. Öyle karşlarlar ki, "Günaydın"ınızı, öyle bir "Günaydın" derler ki size, gününüz o saat aydınlanmaya başlar.. Evden ne kadar lanet, ne kadar kahırlı çıkarsanız çıkın..
İçerde gene sizi karşlayan gençler var.. Görevli.. Birer selamlaşma da onlara..
Düşünebiliyor musunuz?.. Daha ilk adımda, enaz beş "Günaydın" dileği almak..
Ve asansörün önü.. Orada bekleyenler.. Onlarla selamlaşma..
"Günaydın." "Günaydın.."
Gülümseşmeler..
Asansör gelir.. İçinde başkaları vardır..
Onlara da "Günaydın.."
Onlardan da Günaydın.. Yani gazetenin kapısından, odanıza kadar, onlarca insan gününüzün aydın olmasını temenni eder.. Onlarca kişi size gülümser..
Artık o günün kahırlı olmasına imkan var mı?..
Güne bundan daha güzel başlanır mı?.. Önümde yürüyen bunlardan değil.. Küs..
Hayata küs.. İnsanlara küs.. Kendine küs..
Kafasını çevirip, kaldırıp etrafa bakmıyor.. Baş önde.. Kahırlar içinde.. Onca kişinin içinde kendi verdiği kararla yalnızlığa mahkum..
Kimseye bakmıyor.. Kimseyi görmüyor.. Kimseye "Günaydın" demiyor.. Kimseye gülümsemiyor..
Kimse de onun gününü aydınlatmıyor tabii..
Kahırlar içinde antreyi geçti. Asansör önünde bekliyor. Gene kimseye bakmıyor. Kafa önde.. Hayata küs, hayata kahretmiş..
Geldi asansör, girdik..
Hâlâ ayni kahır. İçeri girer girmez hemen sırtını dönüyor ki herkese, kimse ile yüz yüze, göz göze gelmesin..
Bir karış surat.. Asansör durunca kendini nasıl dışarı atıyor..
İşe başlayacak..
Ve o işten hayır gelecek..
***
Tipik bir davranış bu biliyor musunuz?.. Ender değil, tipik.. Sadece Sabah'ta değil, herhangi bir iş yerinin girişinde durun ve seyredin..
Bir yığın "Yalnızlık Mahkumu" gelir, girer içeri..
Herkese küs.. Hayata küs.. İnsana küs.. Kendine küs..
Kahırla başlar güne.. Kahırla devam eder.. Kahırla bitirir.. Büyük olasılıkla evine de böyle girer.. Komşuları ile selamlaşmadan.. Ailesi ile gülümseşmeden..
***
Bir deneyin dostlarım..
Bir deneyin.. Sabah sabah karşlaştıklarınızla, merhabalaşmayı deneyin.. "Günaydın" deyin.. Onlar da size desinler..
Gülümseyin insanlara.. Onlar da size gülümsesinler..
Gününüzün nasıl aydınlanmaya başladığını hissedeceksiniz..
Hayatın size gülümsemeye başladığını göreceksiniz..
Kahrolası yalnızlığınız sizi terk edecek.. O birkaç "Günaydın" o birkaç gülümseme, yepyeni, ama bambaşka, ama nasıl güzel bir hayatın ilk adımları olacak..
Deneyin.. Bir sabah deneyin, ne olur!..
|
