|
Camide konser verilir mi?
Berlin izlenimlerine bugün de devam.. Ama önce dünkü yazıya gelen tepkileri aktaralım!..
Kudsi Ergüner'in Berlin Passidonskirche Kilisesi'nde, "İstanbul Müezzinleri"yle verdi- ği konserden konu açmıştık ya. Hani, İstanbul Kültür ve Sanat Vakfı'nın organizasyonuyla, Kilise'nin mistik ortamında Kılıç Ali Paşa ve Kozyatağı Camii imamlarının Almanca okudukları gazelden, kasideden vs..
Elektronik posta ve telefonlarla bahtımıza(!) düşen notlardan birkaçı, fazlasıyla dikkatimi çekti. Ortak nokta şu..
"Onlarda oluyor, bizde neden olmasın?" Yani, "Türkiye'nin dört bir yanında mimarisiyle öne çıkmış muhteşem camilerimiz var. Özellikle Mimar Sinan eserleri.. Peki, ibadet saatleri dışında bu camilerde, duruma uygun ve özgün konser ya da törenler yapılamaz mı?" diye soran okurlarımıza ne demeli şimdi?
***
Biliyorum tartışmaya ve hassasiyete çok, hem de çok açık bir konu.
Ama olmalı ve "o fotoğrafı" dosta düşmana göstermeli derim ben..
"Davut Güloğlu konseri"nden sözetmiyorum tabii.
Ne bileyim, Türk musikisinden, sufi müzikten, bu toprakların asırlık seslerinden, "ışığın yükseldiği Doğu"dan eserlerin söylendiği konser ve özgün projeler, Sultanahmet ya da Selimiye Camii'lerinde pekala verilebilir!
Hatta, biraz ileri gidelim, Batı'lı büyük müzisyenler var, (Garbarek gibi) yıllardır "Doğu'nun sesleri"yle muhteşem eserler üretiyorlar, bizim neyzenlerimiz, udilerimiz bağlama ustalarımız da onlara eşlik ediyor. Dünyanın dört bir yanında, kiliselerde de konserler veriyorlar, sahnelerde muazzam görüntüler oluşuyor..
O halde, benzer görüntü ve sesler -mesela, Mimar Sinan Camii'nde- neden oluşmasın, neden duyulmasın?
Bizde pek çok konuda olduğu gibi "ali kıran baş kesen"ler meydanı boş bırakmazlar tabii!
Bildiğim kadarıyla birkaç yıl önce Osmanlı müziği icracısı Ruhi Ayangil ve ekibi için Sultanahmet Camii'nin avlusunda konser izni istenmiş, kapılar yüzlere kapanmış, red yanıtı alınmış, nasıl olur da, böyle şey olur mu falan denmiş!
Olur olur, dünya da yarılmaz, ülke ikiye de bölünmez, can da çıkmaz, kimse merak etmesin!
Bu arada çiçeği burnunda Diyanet İşleri Başkanı ne düşünüyor merak ediyorum?
Fazıl Say'ın gençleri..
Neyse biz yine Berlin'e dönelim.. Sertap Erener'in birkaç eserde sesiyle eşlik ettiği "genç üstad" Fazıl Say'ın konserindeyiz. Salonu dolduran 1500'e yakın -üçte ikisi Alman- dinleyici, Say'ın, "klasik müzik cemaati"nce müthiş ve yenilikçi diye değerlendirilen piyano sihirbazlıklarına şapka çıkarıyor. (Yazıyla anlatılamayacak bir durum var ortada. Oldukça teknik çünkü!)
Ancak şu kadarını söylemeliyim.. Stravinsky'nin Bahar Ayini eserini Fazıl, "dört el"le çalıyor! Sahnenin ortasındaki piyanoda bilgisayarlar, kolonlar, kablolar var..
Ve Stravinisky bitiyor, ardından diğer parçalar başlıyor..
Say'ın değişmez şefi İbrahim Yazıcı'nın Anadolu'nun dört bir konservatuarından zoru başararak oluşturduğu "Türkiye Gençlik Orkestrası"nın performansı dikkat çekiyor, ayakta alkışlanıyor gençler. (Yaşları 16-21 arasında 21 ki- şilik orkestra)
Fazıl'ın, gencecik müzisyenlerle çalışıyor olması, şaşırtıyor. Risk sayılıyor ama..
Say'ın bu seçiminde iki faktör var kanımca.. Öğrenci- müzisyenlere imkan verme ve önünü açma.. Bir de meydan okuma!
Öyle ki Yazıcı'nın sıkı eğitimden geçirdiği ve çok iyi yönettiği gençler, muhteşem bir sonuç verince, meydan Fazıl'ın oluyor sahiden....
Diller susuyor, kem sözler duvara tosluyor. Dedikodular havada kalıyor!
|
