|
|
|
|
"Benim oğlum da hâlâ yaşıyor mu?"
Gözü yaşlı bir anne. Okuldan çıkarılan her rehineye içeride kendi oğlunu görüp görmediğini sordu. Oğlunun adını söyledi, tipini tarif etti. Canının ne kadar yandığı yüzünün her kırışıklığından anlaşılıyordu. Üç gündür uyku yüzü görmemiş gözlerinden akan yaşı başındaki yemenisiyle silip çaresizce kalabalığın arasında koşmaya devam etti. Olay yerine gelen ambulanslara, hastanelere yaralı taşıyan özel otomobillere baktı. Otomobillerden birinde, siyah kısa dalgalı saçları kanlı yüzünü örtüyordu. Şiş dudakları yüzünden ağzını kapatamıyordu. Ağır yaralı kız hastaneye otomobille götürülürken, adını soranlara yanıt bile veremeyen annenin arayışı sürüyordu... Eylemin ikinci gününde 32 rehinenin bırakılmasını sağlayan arabulucu Dr. Roshal da kanlı son için "Acımasız insanlarla karşı karşıyayız" dedi.
|
|
|
|
|
|
|
|
|