|
 |
 |
 |
 |
|
Şimdilik gidiyorum
"G.Saray'a teknik direktör olarak geri döneceğim ve Şampiyonlar Ligi kupasını kaldıracağım".
Rothlisberger saatine bakıyor... Rothlisberger saatine bakıyor ve maçı bitiriyor. G.Saray Şampiyonlar Ligi'nde" derken spiker, birisi sahanın ortasına yığılmış sevinç gözyaşları akıtıyordu. "Şu anda ailemin yanında olmak istiyorum. Bu büyük mutluluğu onlarla paylaşmak istiyorum" diyordu gözyaşları içinde... Tarih 3 Kasım 1993'tü. G.Saray, İngiltere'de 3-3 berabere kaldığı Manchester United'ı eliyor ve ilk kez bir Türk takımı Şampiyonlar Ligi'ne giriyordu. Ve o ağlayan kişi de Suat Kaya idi. Aradan uzun yıllar geçti... Suat Kaya, kırmızılı forma ile nice başarılar ve nice kupalar kazandı. Artık zaman geldi... Suat Kaya futbolu bırakıyor. Kendisiyle Ali Sami Yen'de buluşmak için sözleşiyoruz. Stada girdiğimizde tribünde oturmuş, sahayı izlerken buluyoruz onu. Teknik direktörlüğünü yaptığı minik takımın idmanı henüz bitmiş.. Sahaya baktığı gözlerinde, futbolu bırakacak olmanın hüznü ama orada kazandığı zaferlerin gururu var.. "Burası benim yuvam" diyor. "Şu stada yüzlerce kez çıktım. Kimseye nasip olmayacak başarılar kazandım. Bir daha burada oynayamayacak olmak beni üzüyor" derken kendisine burada unutamadığı maçları soruyoruz, "Juventus maçını unutmam mümkün değil. Son dakikada attığım golle takımımı yenilgiden kurtardım. O müthiş sevinç gözümün önünden gitmiyor. Bir de Deportivo maçı. Gerçi burada yaşanmış daha neler var ama..." cevabını veriyor ama ekliyor, "Tabii ki Kopenhag'daki UEFA Kupası finali  hayatımın en güzel anlarıydı." Peki, Konya'da kiralıkken bunları hiç hayal ettin mi diyoruz. Cevabı net oluyor.. "Benim hayat felsefem çalışmaktır. Burada kimse kimsenin babasının oğlu değil. Gün geldi 44 kişiyle sezon açtığımız oldu. Ama ben hep çalıştım ve karşılığını aldım. Önce yuvama, G.Saray'a döndüm, sonra da bu kulübün unutulmazları arasına girdim. Ama tabii ki bana her zaman güvenen hocalarımın da payı var."
Hollmann'ın yeri ayrı
O anda gözümüzün önüne bir fotoğraf geliyor. G.Saray'ı 93-94'te şampiyon yapan Alman hoca Rainer Hollmann ülkesine dönerken, havaalanında onu bir tek Suat yolcu ediyordu. "Hollmann'ın benim bugünlere gelmemde çok büyük payı var. Bana güvendi ve bana adeta ikinci baharımı yaşattı. Ona çok şey borçluyum" diyor. Peki ya Fatih Terim... "O sadece benim değil tüm Türk futbolcularının şansıydı. Bize kendimize güvenmeyi öğretti. Bizlere bu ülkede kahraman olma gururunu yaşattı. O görevi bırakırken çok ağladım. G.Saray'a hizmet eden herkes için gözyaşı dökerim" diyor.. Evet, Suat Kaya bugün futbolu bırakıyor. Tüm futbolseverleri bu maça bekliyor. Ve giderken de G.Saraylılara şu mesajı veriyor, "Şimdi gidiyorum ama geri geleceğim. Yaşayamadığım tek zafer olan Şampiyonlar Ligi şampiyonluğunu yaşamak için geleceğim" Nasıl mı? Tabii ki G.Saray Teknik Direktörü olarak...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
