Gidenlere son bir selam
Ne kadar çok sevdiğim insan öldü son zamanlarda... Örneğin, Üstün Duruel. Hemen yalnızca klasik müzik sevenlerin tanıdığı bir sanat ve radyo gönüllüsüydü. Radyo 3'te program yaptığım yıllarda en yakınlık duyup kaynaştığım insanlardan biri olmuştu. İçinin güzelliği yüzüne vurmuş bir sanat adamıydı. Yıllar yılı İstanbul Radyosu'nda klasik müzik programları yapmış, gazetelere müzik yazıları yazmıştı.
Cenazesine gidemedim, olmadı. Tüm İstanbul Radyosu ve TRT mensuplarına ve eşi değerli hikayeci Nursel Duruel'e başsağlığı dilerim. Necdet Mahfi Ayral için ne söyleyeyim? Arkasından öyle güzel yazılar yazıldı ki, 96 yaşında devrilen bu yüce tiyatro çınarı, kesinlikle yeri doldurulamayacak ve benzeri gelmeyecek  eşsiz sanatçılardan biriydi. Sinemamız ne yazık ki ondan yeterince yararlanamadı. Keşke eşsiz Yahudi taklidiyle konuştuğu Toto filmlerinden birkaçı bulunsa da bir yerlerde gösterilse...
Ve nihayet Zahir Güvemli. 92 yaşında ölen, Galatasaray Lisesi'nden sanat tarihi hocam, ressam ve sanat yazarı. Yıllar yılı hep çalışmış, üretmiş değerli bir sanatçı. İsmini kim bilir? Oysa Galatasaray'ın yanında en azından Vefa Lisesi ve Tatbiki Güzel Sanatlar'da da hocalık yapmış, cenazesine katılan öğrencilerinden öğrendim. Ve binlerce öğrenci yetiştirmiş. Cenazesi kalabalıkça idi ama yine de yeterince değil. Eşi, kızı sevgili dostum Yeşim, resim dünyası ve de öğrencilerinin başı sağolsun.
|
