Lizbon'da İznik çinisi
Ekibim ile birlikte Türk Büyükelçiliği'nin davetlisi olarak 'Avrupa Birliği Genişlemesi: Yeni Ülkeler' etkiliğine katılmak üzere Portekiz'e gittik. Kral ve kraliçenin iki oğluyla yaşadığı saray Palacio Da Ajuda ve İznik çinileriyle süslü Sarkis Gulbenkian'a ait müze bizi etkileyen mekânlar oldu.
Lizbon'a indiğimizden bu yana, hareketli günler yaşıyoruz. Geçen haftaki yazımda da bahsetmiştim, Portekiz'deki Türkiye Cumhuriyeti Büyükelçiliği'nin davetlisi olarak Lizbon'dayız. Avrupa Birliği Genişlemesi: Yeni Ülkeler, etkinliğinde Türkiye'yi temsil ediyoruz. Lizbon'a geldiğimiz andan itibaren büyükelçiliğimizin yakın ilgisiyle karşılandık. İlk kez geldiğimiz bu ülkede, yoğun iş programımızı aksamadan uygulayabiliyoruz. Türkiye Cumhuriyeti Portekiz Büyükelçisi Sayın Zergün Korutürk, işlerimizi kolaylıkla halletmemiz için bize bir araç tahsis etti ve tüm Türk yetkililer 3 ayrı noktadaki sunumlarımızın hazırlıkları için seferber oldu. Ekip olarak otelimize yerleştiğimizde, bir gün önce buraya gönderdiğimiz koleksiyon, elçilik binasına yerleştirilmiş, ütü ve ütü masaları, son rötuşlar için gerekli malzemelerimiz hazırlanmıştı.
FARKLI BİR GÜVEN
Yabancı bir ülkede insanın kendi elçilik binasında, kendi insanları ile birlikte olması farklı bir güven duygusu veriyor. Bir ülkeye ait olmayı tam anlamıyla hissediyorsunuz. Hele bir de, sayın Zergün Korutürk gibi bir hanımefendi size evsahipliği yapıyorsa, duyduğunuz gurur ve güven daha da artıyor. Burada ilk sunumumuzu gerçekleştirdikten sonra, (bütün organizasyonların detaylarını gelecek hafta anlatacağım) bayan Isabel Da Silveira Godinho ile tanıştım. Koleksiyonumdaki nakışlara, desen ve renklere hayranlık duyduğunu söyledi ve bana göstermek istediği eserler için beni, direktörü olduğu Ajuda Sarayı'na davet etti. 19. Yüzyılda inşa edilen Palacio Da Ajuda, kral ve kraliçenin 2 oğluyla yaşadığı saray, Lizbon'un en görkemli tarihi binası. Sarayın korunması için 17 gönüllü hanım çalışıyor, bunlardan biri olan Bayan Godinho, 26 yıldır burada görev yapıyormuş. Bu saray onun hayatının en önemli parçası haline gelmiş, kendi evine bakar gibi büyük bir özenle kendini her şeyi muhafaza etmeye adamış. Hayatımda ilk defa, tarihi bir binada eşyalara dokunup, tek tek inceledim. Bu biraz da, Bayan Godinho'nun özel isteğiydi. Bu mekânda, binlerce farklı köşede, olağanüstü güzellikte desen, renk, kumaş, dokuma ve el işçiliği görebiliyorsunuz. Bayan Godinho, bu gezinin sonunda, mekânın yenileme çalışmalarında benim de bazı çalışmalar yapabileceğimi ve gördüğüm eserlerin kimi detaylarını kendi koleksiyonlarımda kullanabileceğimi düşündüğü için beni davet ettiğini söyledi. Saray ziyaretimle ilgili bir detay: üst katlarda bir odaya çıktık, fazlasıyla yıpranmış kumaşlar, brodeler büyük bir özenle yenilenmek üzere çalışılıyordu. Kumaşlar ve nakışlar büyüleyici güzellikteydi. Saraydan, onlar için hazırlayacağım örnekleri göndereceğimi söyleyerek ayrıldım buradan.
MÜZEDE 6 BİN PARÇA VAR
Lizbon'da beni etkileyen ikinci mekân ise İstanbul, Üsküdar doğumlu Sarkis Gulbenkian'a ait müze. Burada İznik çinilerini göreceğimi öğrenince fotoğraf çekmek istedim, sayın Büyükelçimiz Zergün Korutürk, fotoğraf çekmemiz için izin aldı. Bir görevli bizi kapıda karşıladı ve müzeyi, her köşede bilgi vererek gezdirdi. Sarkis Gulbenkian, Üsküdar'da geçen gençlik yıllarının ardından, Londra'da yaşamaya başlamış. Para koleksiyonu ile başlayan merak, zaman içinde dünyanın dört bir yanından tarihi eserleri toplamaya uzanan bir koleksiyonerliğe dönüşmüş. Gulbenkian, yağ ticareti yapıyormuş, pek çok ülkeyi bu sayede gezmiş ve eserleri toplamış. Yaşlılık döneminde bu kültürel mirası Lizbon'da kurduğu müzeye yerleştirmiş. 6 bin parçanın sergilendiği müzenin en etkileyici bölümleri altın el yazmalarından oluşan kitaplar ve İznik çinilerinin sergilendiği bölümler... Bursa'da bir seramik sanatçısına yaptırdığım iznik desenli bir parçayı, atölyemde bir kemere dönüştürmüştüm. Bu kemer de, Lizbon'daki gezilerim sırasında belimdeydi. Kemerimle ilgili o kadar çok soru soruldu ki, Türkiye'ye özgü bu işçiliğin, atölyemde bir kemere dönüştüğünü büyük bir keyifle anlattım. Devamı haftaya diyerek, herkese iyi haftalar diliyorum...
Dilek Hanif
|
