|
 |
|
Parktaki çığlık
894 kişinin can verdiği, 4 bin 948 kişinin yaralandığı Düzce depreminin 4'üncü yıldönümünde dün garip bir tabloyla karşılaşıldı.
Bir yandan basın danışmanları sayesinde hiçbir olayın yıldönümünü atlamayan devlet büyüklerimiz (örneğin Cumhurbaşkanı Sezer, Meclis Başkanı Arınç) mesajlar yayınlayıp, "Felaketin acısını hâlâ içimizde hissediyoruz" dediler, "Depremde hayatını yitirenlere rahmet, ailelerine de sabır" dilediler.
Bir yandan hükümet Devlet Bakanı Beşir Atalay'ı Düzce'ye gönderip yeni vaatlerde bulundu "Yarım projeleri tamamlayacağız, Karayolları işini 2004 sonuna kadar bitirecek. Köylerde yoksul ailelere süt sığırı dağıtacağız."
Bir yandan da 72 gündür Ankara'da oturma eylemi yapan Düzce Depremzedeler Derneği üyesi 45 kişi hakkında 5 yıla kadar hapis istemiyle dava açıldı. Suçları Başbakanlığa yürümek istemeleri. Mahkeme depremzedelerin tutuksuz yargılanmalarına karar verdi. Buna da şükür.
Peki bu insanlar ne istiyor? Ankara'ya niye gittiler? Sıhhiye'de, umudun simgesi göğe doğru açılmış bir el heykelinin süslediği Abdi İpekçi Parkı'nda 12 Eylül'den beri neden oturma eylemi yapıyorlar? Anlatalım.
Bolu, Düzce, Kaynaşlı bölgesini deprem üç ay arayla iki kez vurdu. 17 Ağustos 1999'da ve 12 Kasım 1999'da. İki depremde can kaybının yanı sıra 100 bin konut yıkıldı ya da ağır hasar gördü.
Devlet bu 100 bin konutun yerine 41 bin konut inşa etti. Çünkü birden fazla evini yitirenlere de tek konut hakkı verildi. Kıyamet de ondan sonra koptu. O fazla konutlarda kiracılar oturuyordu. Onlar ne yapacak? Cevap Kiracılar hak sahibi değil.
Ara çözüm olarak onlara prefabrik konutlar gösterildi. 3.5 yıl böyle geçti. Birkaç ay önce devlet "Bu kadar yeter, çıkın prefabriklerden, başınızın çaresine bakın" demeye başladı. Prefabrikler satılacaktı. Baskı için elektrik ve suları kesildi. İyi ama nereye gideceklerdi? Kiralık konut yok denecek kadar azdı. Olanların kirası ateş pahasıydı. Depremde çoğu, işini de yitirmişti...
Deprem bilinçlendirdi
Kiracı depremzedeler çözümü örgütlenmekte buldular. Düzce Depremzedeler Derneği'ni kurdular. Dernek kısa sürede en dinamik sivil toplum örgütlerinden biri durumuna geldi. Şu anda 3 bin 180 üyesi var.
Derneği bir kooperatif izledi. O da 2 bin 500 üyeye sahip. İmece usulüyle çalışacak, kadın-erkek, çoluk-çocuk herkes demir, tuğla taşıyacak, duvar örecek, harç karacak, kısaca evlerini kendileri inşa edecekler. Yardım için devlete başvurdular. Talepleri şu "Düzce'de devletin kalıcı konut yapımı için kamulaştırdığı ve altyapısını tamamladığı ihtiyaç fazlası 320 dönüm alan var. Afet Yasası'nın 317'nci maddesi bu tür arazilerin afetzedelere rayiç bedel üstünden satılması veya devrine imkan veriyor. Devlet bu araziyi bize tahsis etsin. 15 yıl vadeli, faizsiz toplu konut kredi imkanından yararlandırsın. Bizler de evlerimizi kendimiz yapalım."
Sonra da ekliyorlar "Yardım değil, hakkımızı talep ediyoruz." Ve sayıyorlar "Anayasa'nın 56 ve 57'nci maddeleri, Arsa Ofisi, Afet, Belediye ve Toplu Konut İdaresi yasaları bize bu hakkı veriyor..."
İşte onca girişimlerine rağmen isteklerine yanıt alamadıkları için çareyi Ankara'da kamp kurmakta buldular.
Dileriz bu yazı çığlıklarını duyurmalarına yardımcı olur...
Mesajlarınız için:
esafak@sabah.com.tr
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
