|
 |
|
SOLİ ÖZEL
Kumar mı, risk mi, strateji mi?
Kumarı günah kabul eden bir gelenekten gelen AKP, büyük kumar oynamayı galiba seviyor. Meclis'ten çıkan izinle AKP sonu belirsiz, yol haritası bulunmayan bir menzile doğru yola çıktı. Daha önemlisi nereye varmak istediği konusunda vatandaşın pek fikri yok.
AKP, Irak'a asker göndererek büyük bir risk altına girmeyi göze aldı. Benzer bir risk, Genelkurmay için de mevcuttur. Meclis'in verdiği izinle ilgili en ciddi sorun ise bu iznin ne için, ne amaçla, hangi hesaplara dayanarak çıkarıldığının hala bilinmemesidir. Başbakan'ın açıklamaları açıklayıcı olmaktan çok uzaktır.
Askerlerini ölümün kol gezdiği yerlere gönderecek bir ülkenin vatandaşlarının hangi yüksek çıkarların korunacağını, bunların neden yüksek çıkar olarak değerlendirildiğini, elde edilecek kazançların farklı bir maliyet karşılığında elde edilip edilmeyeceğini bilmek hakkı vardır. Hele Irak'taki hiçbir grubun Türk askerlerini görme yönünde bir arzu beyan etmediği bir ortamda. Irak'ın istikrarının Türkiye için önemli olduğu doğrudur. ABD'nin burada yeni bir Vietnam deneyimi yaşamayacağını varsaymak gerçekçidir. 21'inci yüzyılın dünya düzeni şekillenirken, tabloya henüz belirsizlikler hakimken Ankara bir stratejik hamle yapma gereği duyulmuş olabilir.
Kuzey Irak takıntısı
Irak'tan gelen tüm haberler olumlu ve olumsuz gelişmelerin atbaşı gittiğini neredeyse zamana karşı bir yarış yaşandığını düşündürmektedir. Olumlu gelişmelere katkıda bulunmak gereklidir. Ancak ABD'ye yardımcı olmanın, Irak'ta başarısız olmamasına katkıda bulunmanın yegane yolu asker göndermek midir? Türkiye'nin Irak'ta askerinin bulunmasının gelecek yıl Irak anayasası hazırlanır, seçimler yapılırken Türkiye'nin çıkarlarının korunmasını kolaylaştıracağı söylenebilir. Ancak ne Meclis böyle birşeyi tüm boyutlarıyla tartışmıştır, ne de hükümet bu konuda bir perspektif sunmuştur. Kuzey Irak takıntısı dışında ortaya bir vizyon konmuş değildir.
Büyük stratejik hamlelerden ya da çıkarlardan söz edenlerin bir çoğunda ise bu argümanlar genel sözlerin ve eskizlerin ötesine geçmemektedir. Türk askerinin kültürel yakınlık nedeniyle Iraklılar'a daha iyi davranacağını, dolayısıyla da hüsnü kabul göreceğini söylemek siyaseten çok anlamlı değildir. Irak'taki işgal yönetimine karşı gerçekleştirilen eylemler bir kültürel çatışmanın sonucu değildir. Mesele siyasidir. O şekilde analiz edilmesi, değerlendirilmesi ve hareket tarzının siyasi parametrelerle belirlenmesi gerekir.
BM, vicdan hafifletmektir
Hükümet asker gönderme konusunda Türkiye açısından bir zamanlama meselesi olduğunu dahi gündeme getirmemektedir. Halbuki böyle bir mesele de vardır ve zikredilmesi hükümetin lehinedir. Birleşmiş Milletler'den beklenen karar bir şekilde çıkacak gibi durmaktadır. Uluslararası meşruiyet arayan Türkler açısından bu sevinilecek bir durumdur. Peki uluslararası meşruiyetin varlığı Türk askerlerinin daha az tehlikede olacağı anlamına mı gelecektir? Muhtemelen hayır. Irak'a her gelen, BM'nin bombalanması örneğinde görüldüğü gibi, meşruiyetine bakılarak değil orada olacağı için saldırıya uğrayacaktır. Ta ki durum iyice kontrol altına alınana dek. Dolayısıyla BM şartı aslında vicdan hafifletmekten öteye fazla bir anlam taşımamaktadır.
Meclis kararının şimdilik görünen bazı sonuçları da şunlardır Tayyip Erdoğan liderliğini kanıtlamış, grup kararı almadan parti disiplini sağlanmıştır. AKP, kongresinden güçlenerek çıkacaktır. Madalyonun öteki yüzünde ise riskin tümünü Erdoğan'ın sırtlandığı gerçeği vardır. Türkiye ABD yönetimine inanılmaz bir destek vermiştir. Yönetim içındeki kavgada Dışişleri'nin elini zayıflatmış, Pentagon'unkini güçlendirmiştir. BM içindeki kavgada da ABD'nin karşısındaki bloku zayıflatmış, ABD'yi rahatlatmıştır. Özellikle Fransa, Meclis'in kararından mutsuzluk duyacaktır. AB içinde bazı ülkelerin bunu mesele yapıp yapamayacağını zaman gösterecektir.
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
