|
 |
|
ALİ KIRCA
Bedel
Newyork'ta elektrikler kesildi.. Hayat durdu.. Ulaşım felç oldu.. Haberleşme kesildi..
Sebebi ne olursa olsun; Newyork, 11 Eylül günü yaşadığı panik ve travmanın bir benzerini daha yaşadı..
Üstelik, bu kez terör ya da teröristler filan da yoktu ortalıkta..
Eli falçatalı, ilkel silahlarla donanmış teröristler değil; uygarlığın kendi "devasa" makinesi kendi içinden vurmuştu ülkeyi..
Yani, kendi yarattığı uygarlık canavarına yenilmişti modern dünyanın insanı..
Çocuklar büyüdükçe sorunlar da büyür ya..
Öyleydi işte "hormonlu" bir büyümeyle süper bir güç haline dönüşen koca ülkenin hali de..
Küçük bir ülkede ya da kasabada sancısız geçiştirilecek ve birkaç dakikada çözümlenecek bir elektrik arızası, Newyork'ta hayatı felç eden bir felakete ve çileli bir kıyamete dönüşüyordu..
Yalnız Newyork'ta değil, ülkenin büyük bölümünde "yaşam" tökezliyordu..
Aslında 11 Eylül de aynı sürecin kaçınılmaz sonucuydu.. ABD'nin Irak'ta ve dünyanın öteki köşelerinde yaşadığı "belalı" maceralar da..
Her şeyin en büyüğü ve her şeyin egemeni olmaya çabaladığınız zaman; belaların da en büyüğü gelip sizi buluyordu işte..
Hayat, bedelini ödetiyordu bir şekilde..
Tıpkı; ölçüsüz ve hesapsız sanayileşmenin sonunda kendi elleriyle yarattıkları "küresel ısınma"yla, oturdukları toprağı "kızgın sac"a çeviren Avrupalılar'ın hali gibi..
Kendi tercihinin sonunda ödenen bedellerden kimsenin şikayet etmeye hakkı yoktu elbette..
Peki, daha çok büyümekten, gelişmekten, sanayileşmekten ve modernleşmekten vazgeçebilir miydi insanoğlu; bedeli ne olursa olsun?
Bu da "modern dünya"nın en büyük ikilemiydi işte!
****
Bir de "güle-oynaya" ödenen bedeller var!..
Şikayet etmeden, yakınmadan, ağlamadan sızlanmadan..
Galatasaraylıların "Olimpiyat Stadı" macerası gibi..
Bu köşeyi izleyenler biliyor ki, bu satırların yazarı işin başından beri Galatasaray'ın "Olimpiyat Projesi"ni destekliyor.
Oynanan iki maçtan sonra fikrimiz değişmemiş, tersine pekişmiştir..
Eleştirilerin çoğunun "mesnetsiz" olduğu da ortaya çıkmıştır..
Rüzgarın etkisinin çok da önemli olmadığı görülmüştür. (Her dakika da rüzgar esmiyor zaten..)
Stadın "akustik" meselesine gelince.. Türkiye'de hiçbir stadda böylesi "gökgürültüsü"nü andıran bir "tezahürat" duyduğumuzu hatırlamıyoruz..
En çok konuşulan da trafik ve ulaşım.. Herkes birkaç maç sonra, "ne kadar sürede" stada ulaşabileceğini öğrenecek ve sorun da kalmayacaktır.. Mevcut yollarla bile.. Ancak.. Bugüne kadar altı çizilmeyen bir sorunun varlığını buraya büyük harflerle aktaralım.. Olimpiyat Stadı'nın asıl sorunu stadla ya da ulaşımla ilgili olanı değildir..Asıl sorun "çevre"dir..
Şaşırtıcı olan; geçen yıllarda o bölgeye, yeterli yolların yapılmaması değil; bir tek ağaç fidanının dikilmemesi ve bir tek çim tohumunun ekilmemiş olmasıdır..
Futboldaki başarılarıyla dünyada önemli bir tanıtım misyonu üstelenen Galatasaray'ın, Olimpiyat Stadı'na konuk olarak getireceği dünya takımlarına -ve medyasına-sunacağı "çevre" görüntüsü, o misyonu zedeleyecektir ne yazık ki..
Daha önce sıralanan bütün sorunlar, o stada gelmeyi her "şartta" kabullenmiş Galatasaraylıların "güle-oynaya" ödemeye hazır olduğu bir bedeldir..
Bölgenin ekonomisiyle, insanlarıyla, yapılarıyla yani "sosyal ve görsel çevre"siyle gelişmesi sorunu ise, futbol olgusunu aşan hayati önemdedir..
Ve bir öneri..
Galatasaray Kulübü, yeni Ali Sami Yen projesinden vazgeçmeli, maddi ve manevi bütün enerjisini Olimpiyat Stadı çevresinin gelişiminde "öncülük" yapmaya harcamalıdır..
Bölgede dış ve iç dinamiklerin harekete geçirilmesiyle, yeni Ali Sami Yen'in bitiş tarihi olarak gösterilen 2005 sonlarında, Olimpiyat Stadı'nın çevresi her anlamda ve her alanda "cennet"e döner.. Üzerinde düşünmeye değmez mi? Ya da...
İstanbul'da dördüncü bir stada gerçekten ihtiyaç var mı?
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
