|
 |
|
Nesin'in anısıyla izdivaç
Türk Edebiyatının en önemli isimlerinden olan Aziz Nesin'in bugün 8'inci ölüm yıldönümü. Ancak yazarın adını taşıyan vakıf, eğitime muhtaç çocuklara kucak açmaya devam ediyor.
Yıllar önce Nesin Vakfı'nda öğrenci olan Vesile Sazak ve Yavuz Atik, geçen haftaki düğünleriyle, yetiştikleri vakfın bahçesinde evlenen ilk çift oldu
Türk mizahının usta kalemi Aziz Nesin'in ölümünün üstünden 8 yıl geçti. Ancak 31 yıl önce kurduğu kendi adını taşıyan vakıf, Anadolu'nun dört bir yanından gelen bakıma ve eğitime muhtaç çocuklara kucak açmaya devam ediyor. Anaokulundan üniversite çağına her yaştan çocuklar, Çatalca'daki çiftlik evlerinde sebzelerini yetiştirip, sütlerini kendi ineklerinden sağarak içtiler. Her çocuğa nasip olmayacak bir şansla başuçlarında Aziz Nesin amcalarının 30 bin kitaplık dev kütüphanesi vardı. Tiyatro izleyerek, klasik müzik dinleyerek, bol bol okuyarak yetiştiler.
VESİLE İLE YAVUZ
Tıpkı Vesile ve Yavuz gibi, Onlar, "Aziz Amcaları" nın elinde büyüyen şanslı çocuklardı. Başarılı okul hayatlarının ardından Vesile bankacı, Yavuz ise avukat oldu. Tam 12 yıldan beri görüşmemişlerdi. Geçtiğimiz yıl vakıftan ortak bir arkadaşlarının evinde toplanıp anılarını tazelediler.
Aziz Nesin'in yetiştirdiği iki insan olmanın dışında bir çok ortak noktaları vardı. O yıllardan tek farkı, artık çocuk değil, birer yetişkin olmuşlardı.
Karşılaşma o karşılaşma. Ortak geçmiş, ortak özellikler onları birbirlerine yaklaştırmaya yetti de arttı bile. Bir yıl süren arkadaşlıklarının ardından evlenmeye karar verdiler. Düğünleri için en anlamlı mekan elbette Çatalca'daki Aziz Nesin Vakfı'nın bahçesiydi. Vakıf bahçesinde gerçekleşen ilk düğün, oradan yetişip, hayata atılan, Vesile ve Yavuz'a kısmet olmuştu
Vesile Sazak, Eskişehir'in Okçu köyünde dört çocuklu çifçi bir ailenin kızı olarak dünyaya geldi. İlk ve ortaokulu köyünde bitirdi. O yıllarda köylerinde lise yoktu. Sazak ailesi, okumayı her şeyden çok isteyen kızlarını ilçeye gönderemeyecek kadar yoksuldu. Vesile'nin öğretmenleri de, bu zeki ve başarılı öğrencilerinin mutlaka eğitimine devam etmesi gerektiğine inanıyordu. Bir gün Aziz Nesin Vakfı'nın eğitime muhtaç çocukları barındırdığından haberdar olan fen bilgisi öğretmeni, Aziz Nesin'e yazdığı mektupla Vesile'nin durumunu bildirdi. Kısa sürede gelen cevap, o güne kadar köyünün dışından çıkmamış olan Vesile'nin tüm geleceğini değiştirdi. Babası kızından ayrılacağı için endişeliydi ama öğretmenlerinin desteğiyle 13 yaşındaki Vesile soluğu İstanbul'da aldı.
YETİMHANELİ YAVUZ
Yavuz'un durumu ise daha farklıydı. Gaziantep'in Nizip ilçesinde doğmuş, anne ve babası o daha çok küçükken ayrılıp başka insanlarla evlenmişti. Dört kardeş hepsi de çocukluklarını yetimhanelerde, ilk ergenlik dönemlerini ise yetiştirme yurtlarında geçirdiler. Yavuz, ilkokul ve ortaokulu bitirdikten sonra yatılı kuran kursuna girdi. Burada hafızlık eğitimi aldıktan sonra yatılı imam hatip okuluna kayıt oldu. Çok okuyan, memleketinin sorunlarını basından takip eden bir çocuktu. Henüz 15 yaşlarında Aziz Nesin kitapları okumaya başladı. Ve bir gün Aziz Nesin'e bir mektup yazıp vakfa gelmek istediğini söyledi. Mektubuna ilkokul ve ortaokul takdir belgelerini de iliştirmişti. Aziz Nesin, Vesile'ye olduğu gibi Yavuz'a da kısa sürede olumlu cevap gönderdi.
AZİZ AMCA'NIN ÇİFTLİĞİ
Vesile ile Yavuz, üç yıl boyunca Aziz Nesin'in Çatalca'daki çiftlik evinde barınıp lise eğitimlerine devam ettiler. Anadolu'nun dört bir yanından gelen eğitime muhtaç 45 çocuk aynı çatı altında bir aile olmuşlardı. Ana okulundan üniversite çağına her yaştan çocuk, tarlalarındaki sebzelerini kendileri yetiştirip, sütlerini kendi ineklerinden sağarak içiyor, ağaçlardan topladıkları vişnelerle reçel yapıyorlardı. Her çocuğa nasip olmayacak bir şansla 30 bin kitaplık dev bir kütüphaneleri vardı baş uçlarında. Hafta sonları da tiyatro izleyip, klasik müzik konserleri dinleyerek büyüdüler.
Vesile, vakıftaki çocukların en kıdemli ablası, vakfın gurur kaynağıydı. Genç kız, üniversiteyi bitirip iş aradığı dönemde de çiftlikte kalmaya devam etti. Aziz Nesin gözlerinden ameliyat geçirdiğinde yazılarını yazdı, notlarını tuttu. Ancak Aziz Nesin 6 Temmuz 1995 gecesi öldüğünde yanında değildi. O gece haberleri izlemek için açtığı televizyonda öz babası kadar sevdiğini Aziz Amca'sının Çeşme'de katıldığı bir mizah fuarının ardından öldüğünü öğrendi. Aziz Nesin'in naaşı "Anıt mezar istemem. Çocuklar üzerimde oynasın" vasiyeti nedeniyle çiftliğin bahçesinde kimsenin bilmediği bir yere gömüldü.
Ali Nesin: Yeri dolmuyor
Aziz Nesin'in oğlu Ali Nesin, ne kadar çabalarsa çabalasın babasının yerini dolduramadığını söylüyor. Vakıfta tek sorunlarının Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü ile davalı olmalarını anlatan Nesin, "Vakfın sahip olduğu evlerden aldığımız kiralar, babamın ve benim kitaplarımın gelirleri ve bağışlarla 39 çocuğun masraflarını karşılamaya çalışıyoruz. Aylık giderimiz 15 bin dolar. Sosyal Hizmetler Müdürlüğü yasalara aykırı bir iş yaptığımız gerekçesiyle dava açtı bize. İşletme izni vermiyorlar. Devletin yapamadığını yapıyoruz diye bizi cezalandırmak istiyorlar" diye konuştu.
Belki de üzerinde dans ettİk
Damat Yavuz Atik, vakıf bahçesindeki düğünlerinin çok güzel geçtiğini ve Aziz Nesin Vakfı'nda yaşadığı günlerin çok güzel olduğunu belirterek, vakıfta geçirdiği günlerini şöyle anlatıyor "Gazetelerden Aziz Nesin'in vakfını okumuştum. Onun solcu olması da ilgimi çekiyordu. Yatılı imam hatip okulunda okurken, Aziz Nesin'e bir mektup yazıp vakfa gelmek istediğimi söyledim. Hemen cevap yazdı. Evimize Cumhuriyet de alınıyordu, Zaman Gazetesi de. Ne siyasi ne dini hiçbir soruma cevap vermedi. 'Önce çok iyi okuyup öğrenmen lazım oğlum' derdi. Düğünümüzü çiftliğin bahçesinde yaptık. Belki de üzerinde dans ettik." Vesile Atik ise "Onun yeri dolmayacak" dediği Nesin için, "13 yaşımda geldim İstanbul'a. O güne kadar köyden hiç çıkmamıştım. Aziz Amca, bize belkide İstanbul'da hiç bir çocuğa nasip olmayacak kadar renkli bir hayat sundu" diyor.
Yıldız ATEŞ
Haberleri gazete sayfası görüntüsünde okumak için
SABAH e-Medya"ya
tıklayın
|
|
|
|
