Bir yakınım anlattı: Taksiye binmiş, arka koltukta oturuyor.
Bu arada cep telefonu çalıyor ve açıp kocasıyla konuştuktan sonra telefonu çantasına yerleştiriyor.
Bir süre gidiyorlar.
Sonra aklına bir arkadaşı geliyor ve onu aramak için telefonuna el atıyor ama yerinde bulamıyor.
Kadınların çantalarındaki telefonu bulmaları her zaman özel bir uğraş ve zaman gerektirdiği için anlattıklarım buraya kadar olağan sayılabilir.
Ama genç kadın çantasını iyice arıyor, didik didik ediyor; telefon yok.
Çantayı ters çevirip, içindekileri koltuğun üstüne boşaltıyor; yine yok.
Oturduğu koltuğu, döşemeyi, yeri, koltukların altını araştırıyor ama telefonun izine rastlaması imkânsız.
"Acaba hayal mi gördüm! Telefon yanımda değil miydi?" diye başlıyor kendinden kuşkulanmaya.
Şoföre diyor ki "Kardeşim ben biraz önce telefonla konuştum mu?"
"Evet konuştunuz!" diyor şoför.
"Allah Allah!" diyor "Çok garip. Konuştuktan sonra telefonu çantama koyduğumdan adım gibi eminim ama şimdi yok."
Bunun üzerine taksi şoförü hafifçe sinirleniyor.
"Hanımefendi," diyor "herhalde ben araba kullanırken geriye dönüp çantanızdan telefon almadım."
"Estağfurullah" diyor kadın "ben size böyle bir şey söylemedim. Ama bir türlü aklım almıyor bu işi."
Eğer taksi şoförü "Telefonda konuşmadınız" dese, hayal gördüğüne inanacak ama o da konuştunuz diyor.
Bu işin içinde bir iş var.
Bir polis noktasının yanından geçerken taksiyi durdurup iniyor ve polislere uzaklaşan arabayı göstererek kısaca durumu anlatıyor.
Polisler hemen harekete geçip taksiyi çeviriyor ve arama yapıyorlar.
Ve sonunda ne görüyorlar biliyor musunuz?
Meğer şoför, arabanın bagajına minicik bir çocuk saklamış; arka koltuğun ortasındaki kol dayama yerinin altından da bir delik delmiş; çocuk müşterilerin çantasına elini sokuyor ve Allah ne verdiyse alıyormuş.
Garip bir olay!
