Önceki akşam dostlar arasında, Türkler'in "müstesna" işlerini konuşuyoruz. Bir arkadaş nefis bir benzetme yaptı:

Adamın biri seslenmiş:

"Ahmet efendi geldi mi!" diye... "Hayır gelmedi" demişler...

Adam; "Bana ne gelseydi" diyerek basmış gitmiş...

Bizim işler de böyle... Kim geldi, niye gelecekti, neden gelmedi, niye sordun, gelseydi ne olacaktı, gelmediyse ne olacak?..

Bilimsel merak mı, akıl yolu mu?

O da nesi?

Devlete itiraz et, altı saat mevzuat dinle, durup dururken dayak yemediğine şükrederek...

Mevzuat dediğin, Türkiye'de karşında gerim gerim oturan memurun, zeka seviyesi ve perişan etme yeteneğidir. O yüzden, koca memleket çarşamba çanağı.

Şu sıralar, bankasına el konulan Erol Aksoy'un değerli 332 tablosu milleti germeye başladı.

Kültür Bakanlığı el koyunca, Erol Aksoy'un borcundan kaç para düşülecek orası meçhul!..

Tıpkı, Antalya'daki özel limanına el konulan Hayyam Garipoğlu'nun borcundan kaç para düşüleceğinin meçhuliyeti gibi...

Fon'daki bankaların, menkul ve gayrimenkullerini "hadi diyelim" piyasa değerlerinin çok altında haraç mezat sattın da, devlete "irat" kaydettin...

A benim, kulaklarından akıl fışkıran dahi yöneticilerim!

Hazine'ye gelir yazacağınız o paralardan, malını sattığınız bankalarla "aynı durumda" olan öteki bankalara "sermaye" vermeye hazırlanmıyor musunuz?

Peki, çıkarıp birkaç yüz milyon dolar toka ettiğiniz banka yöneticisi, ertesi gün gidip şu tabloları satın alsa, ortaya çıkacak "denklemi" düşündünüz mü hiç?

"Redoks denklemi" gibi...

Devletin parası yine devlette...

Fakat, tablolar Ali'den Mehmet'e geçmiş!

Aynen öyle!

Sadece beyaz kağıt üzerinde, tabloların eski sahibinden borç siliyorsun, yeni sahibine "kredi" yazıyorsun.

İşbu icraat ile de..

Dünya tarihinde ilk defa bir "hukuk devleti", daha önce başlatmış olduğu saçma sapan bir süreç yüzünden, yeni bir saçmalığa sebebiyet vererek, birtakım menkul ya da gayrimenkullerin "mülkiyetini" değiştirecektir.

Hem de bilabedel!..

Daha kolayı var:

Siz Erol Aksoy'un tablolarından kurtulmak istemiyor musunuz?

Tamam, makuldür.. Ama boşuna satış masrafı çıkartmayın.

Bu tablolara bir fiyat biçin, diyelim 20 milyon dolar.

Sonra, hani şimdi artık, "el koymak"tan vazgeçip de kasalarına mangır koymayı planladığınız bankalar var ya...

Onların içinde tablo, sanat ve kültür hastası bir sürü banka da var...

İstekli olana deyin ki:

Al kardeşim bu tabloları, bedeli olan 20 milyon doları, sana vereceğim krediden düşüyorum.

Nasıl teklif? Fena mı?

Böylece derdi hepimizi germeye başlayan tablolardan da bir an önce kurtulmuş oluruz.

Ne demiştik?

Adam Ahmet efendi geldi mi diye sormuş, yok dediklerinde de...

Bana ne gelseydi, demiş...

BÜYÜTEÇ
Türk basını görevine çok bağlı. Bush'a akıl vermeyi bile ihmal etmiyorlar, arkadaşlar.