 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
|
Magazin |
|
Kampüs
|
|
Astroloji |
|
|
|
Para Durumu |
|
Hava Durumu |
|
|
|
Bizim
City |
|
Sizinkiler
|
|
|
|
Sarı Sayfalar |
|
İstanbul |
|
|
| Cumartesi Eki |
|
Pazar Eki |
|
|
|
Künye
|
|
E-Posta |
|
Reklam |
|
Arşiv |
 |
  
Yazılı olmayan kurallar
Çünkü gerçekten çok önemsiyorum bunu.
Bir bakıma uygarlığın ölçüsü, yazılı değil yazılı olmayan yasaların nasıl işlediğine bağlı.
Çünkü her devlet yasa çıkarabilir, dünyanın en iyi yasalarını alıp kendisine mal edebilir ama önemli olan hem o yasaların işleyiş biçimi, hem de yazılı olmayan kuralların toplumu birarada tutması ve yaşanabilir kılmasıdır.
Diyelim ki Bangladeş, İsviçre yasalarının tümünü kabul etsin; bu değişiklik Bangladeş'i İsviçre haline dönüştürmeyecektir.
Mesela asansörde karşılaşan ve tanışmayan insanların birbirlerini "Günaydın!" ya da "İyi akşamlar" diye selamlamaları geleneği, hiçbir yerde yazılı değildir.
Japonya'da boş dolaşan taksiler, müşteri taşıyan taksilere yol verir. Geçiş hakkı olsa bile, önce müşteri taşıyan taksinin geçmesini sağlar.
Bu kural da yazılı değildir.
Yine Japonya'da otomobil sürücüleri akşamları kırmızı ışıkta beklerken, öndekinin gözünü rahatsız etmemesi için farlarını kapatır ve sarı ışıkla birlikte yeniden yakarlar.
İşte size yazılı olmayan bir nezaket yasası daha!
Trafikte insanların birbirini yok etme ihtirası sokaklara, işyerlerine, gazete köşelerine ve siyasete yansıyor ne yazık ki! Toplumu birarada tutan ahlaki değerler sisteminin yerle bir olduğu günleri yaşıyoruz. Anlayan acı çekiyor, anlamayan ise Titanik'te göbek atıyor.
Resmi Gazete oyunlarına başvuruyor. Böyle bir mantık ancak Afganistan, Irak gibi ülkelerde işleyebilir. Mesela İngiltere'de bu duruma düşmüş bir hükümetin biçimsel kuralların ardına sığınıp da ayak sürümesini aklınız alabilir mi? Alamaz! Demokrasisi gelişmiş herhangi bir ülkede, işler zaten bu noktaya gelmezdi ama ne yapalım ki biz, halkla inatlaşmayı seven siyasetçiler tarafından yönetiliyoruz. | ||
