DAHA DEKOLTE GİYİNİYORUM
* İlk yıllarında çok hırpalandın mı?

Müzik hayatımda hep uçları yaşadım. Ya çok mutlu oldum ya da çok üzüldüm. Yeteri kadar anlaşılamadığımı, hak ettiğim değeri görmediğimi düşünüyorum. Bugün bir Banu Alkan'a bir gazetede benden çok yer verildiği zaman alınıyorum. Medyada herkes hak ettiği ölçülerle yer almalı.

* Sen de medya için çektirdiğin fotoğraflarda kadınlığını kullanıyorsun. Yanlış mı?

Tabii ki böyle gerçekler var. Şimdi herşey değişti. Daha dekolte giyiyorum. Bu görüntülerle de dergilere kapak oluyorum.

SAHNEDE GÜÇLÜYÜM
* Sahnedeki İzel ile gündelik yaşamdaki İzel arasında dağlar kadar fark var. İzel'in o renkli ışıklar altındaki değişimi nasıl oluyor?

Sahnede herşeyi unutuyorum. Normal hayatımda çok güçlü değilim. Sahnede güçlüyüm ben. Ağrılarımı, sızılarımı dahi unutuyorum. Çünkü sahnedeyken eğlendirmek zorundasın. Kendim eğlenmezsem eğlendiremem. Bazen çok donuk durduklarında, kendimi maymun gibi hissediyorum, şekilden şekile giriyorum. İnsanları mutlu etmek için uğraşıyorum.

* Barlarda çalışıyor olmak bir sanatçıyı ne kadar tatmin edebilir? Müşterilerin sadece sahneye ve sana odaklanması mümkün mü?

Şu anda Taksim'deki bir kulüpte çalışıyorum ve orayı çok ayrı tutuyorum. Çünkü halk geliyor. Hiç yanlış bir şey olmadı. Ne bir sarkıntılık eden oldu, ne kavga eden. Etiler'de program yaptığım dönem mutsuzdum. İnsanlar eğlenmeye değil başka amaçlarla geliyordu. Kendimi fasulyeden biri gibi görmeye başlamıştım. Ben hiç önemli değildim orada. Sahne ile ilgilenilmiyordu. Her gece kavga çıkmaya başlamıştı, alkol sınırı aşılıyordu. Sınırı aşılmış durumlar ile karşılaşmaya başlamıştık. Eğlence dünyasında işin suyunun çıktığına inanıyordum. Sonra Etiler'den uzaklaştım.

EĞLENCEYİ BIRAKTIM
* Her gece gezen insan eğlencenin tadını çıkartabilir mi?

Hayır. Bu duyguyu bir dönem ben de yaşadım. O yalan dünyanın içine ben de girdim. Her gece aynı yere gitmeye başladım. Birkaç gece eğlendim ama sonra baktım ki ayakta dikilmekten başka bir şey yapmıyorum. Eğlenmediğimi fark ettim. Artık dışarıya çıkmıyorum. Mesela bana Spica'da her hafta aynı insan gelmiyor. Ama Etiler'de her hafta aynı insanları görüyordum. Kendilerini bu hayata kaptırmışlar, bunu yaşam felsefesi haline getirmişler.

* Gecelerde neyi yaşamaktan korkarsın?

Sahnede bir gece çok kötü bir olay yaşadım. Silahlar patladı. Ölebilirdim de orada. Ve bu bende büyük bir korku yarattı. Ben sahnedeyken diyelim ki müşterilerden biri cebinden cep telefonunu çıkarıyor. Bana silah çıkartıyormuş gibi geliyordu. Sonra bu korkuyu gidermek için tedavi oldum.

RUHUMDA ASSOLİSTLİK VAR
Yıllar önce Maksim Gazinosu'nda arkalarında kemençe çaldığım Yüksel Uzel, Muazzez Abacı, Sibel Can gibi ünlüler beni etkilemiş. Sahneye çıktıklarında şişe şişe parfüm dökmeleri, o tüylü tüylü, gösterişli kostümler bilinçaltıma yerleşmiş.

Yani içimde avamlık var. Ben normalde spor giyinmeyi seviyorum. Ama Türk sanat müziği geceleri için kendime taşlı, pullu kostümler yaptırdım, görseniz inanamazsınız. Ruhumda assolistlik var aslında. Bir gün annem ve babam için bir Türk sanat müziği albümü yapmak istiyorum. Çünkü onlar beni Türk musikisi konservatuarına gönderdiler. Ben popçu olup, onların hayallerini suya düşürdüm. O yüzden onlara borcum var.

Vefa borcu...

ANNEME İSYAN ETTİM AMA...
* Annen senin hayatında çok önemliydi. Şimdi yalnız yaşamaya başladın. Bağlarını koparmak ve yalnız yaşamayı seçmek annene isyan mıydı?

Ben seneler boyunca annemin gölgesinden kurtulmak istediğimi zannedip isyan ettim. Her şeyde o beni yönlendiriyormuş gibi hissediyordum. Ama sonra anladım ki, bu benim de tercihimmiş. Biz her şeyi yarı yarıya paylaşıyormuşuz. Annemin hayatımda bu kadar baskın olması aslında hoşuma gidiyormuş. 4 aydır ayrı bir evde yaşıyorum ama onlardan kopamadım. Hafta sonları yine ailemle birlikteyim. Yalnız yaşamaya alışıyorum, alışmak zorundayım. Tek başına ayakta kalmayı geç de olsa öğrenmek durumundayım. Çünkü artık 31 yaşındayım.

YALNIZLIĞI SEVMEM
* Yaşla ilgili sorunların var mı?

Bir dönem çok ciddi problemler yaşadım. Aynalara bakmaya başladım. Allah'tan cilt problemim olduğu için kırışıklıkları çok görmüyorum. Yalnız kalma korkuları yaşadım, evde kalma korkuları yaşadım.

* Yalnız yaşamı tercih ettiğine göre bu sorunları aştın demektir...

Evde yalnız yaşıyorum ama hiç yalnız kalmıyorum. Arkadaşım kalır, menajerim kalır, basın danışmanım kalır. Mutlaka birisi kalır yanımda. Sevmiyorum yalnızlığı. 20'li yaşlardan sonra hiç yalnız kalmadım. Yalnız olduğum bir an bile olmadı. Seyahatlerde bile otel odasında yalnız kalmam. Yanımda mutlaka birisi olur.

* Bu korkuyu yenmek için hiçbir şey yapmadın mı?

Kendimi yalnız kalmaya zorladım ama daha kötü sonuçlar çıktı ortaya. Ve sonra dedim ki; illa ki yalnız kalmayı öğrenmem gerekmiyor. Birileri ile mutluysam neden olmasın?

Şengül Balıksırtı