Önce hemen þunu söyleyelim ki, enseyi karartmanýn hiç bir anlamý yok... Ya kazara bir de Ýstanbul depremi olsa, ne olacaktý?
Enseyi karartmanýn anlamý yok; çünkü Osmanlý'dan kalma köhne oligarþik yapýyla, ekonomik krizlere sürüklenip durmak kaçýnýlmaz bir yazgýydý..
Maalesef Türkler, biten yüzyýl boyunca ne kadar kötü yönetilmiþ olduklarýnýn bilincine bir türlü varamadýlar...
Bunu açýða çýkarmak isteyenler de, darma duman edildi.
Þimdi bu dönem artýk noktalanýyor...
Türkiye de, globalleþme sürecinin kriterlerine uymadýkça ve içeriye global sermaye gelmedikçe; krizler krizleri izleyecektir.
Son 3-4 ay içinde, dýþa dönük hamaset babalanmalarýnýn dozunu nasýl arttýrdýðýmýzý hatýrlýyor musunuz?
Clinton döneminde Ermeni sorunuyla ilgili bir yasa teklifi ABD Temsilciler Meclisi'ne geldiðinde; "Kendine gel Coni" diye Washington'u tehdit eden manþetler çekmiyor muyduk?
Derken Fransa'ya karþý da, ayný nedenle, tüm ekonomik iliþkileri kesecek bir öfkeye kapýldýk...
Avrupa Birliði'nin, Kürtçe gibi azýnlýk kültürlerine de olanak tanýnmasý istemine de ayný sert tepkileri göstermedik mi?
Ya Washington'un küçük uyarý fiskelerine karþýn, Saddam'la giriþilen yakýnlaþmalar..
Bir de buna Erivan üstünde baskýlarý arttýrma önerilerini ekleyiniz...
Türkiye gibi ekonomisi dibe vurmuþ, saydamlýktan alabildiðine uzak, çaðýyla bir türlü bütünleþemeyen bir ülkenin; nerdeyse tüm dünyaya karþý babalanýp durmasýna hiç bir yanýt gelmeyecek miydi?
Yaþanýlan kara krizde o yanýt da vardýr. Dýþ krediler büsbütün frenlenirse, toplumsal çalkantýlar da, katmerlenebilir, Tanrý korusun...
Enseyi karartmanýn bir anlamý yok...
Hazine'den geçinmelilerin üst kesimi, artýk vazgeçmeli yasalarýn sadece yönetilenler için olduðu ve kendilerinin her türlü denetim dýþýnda bulunduðu koþullanmasýndan...
Görüyorsunuz ki, Osmanlý'dan kalma köhne oligarþik yapý geldi duvara dayandý...
Þimdi artýk hukukun üstünlüðünü benimsemiþ, saydamlýða dayalý yeni bir siyasal yapýlanmanýn; hem içerde, hem dýþarda güvenceler yaratmasý gerekiyor...
Dýþ dünyanýn öteden beri üstünde durduðu ve Ankara'nýn babalanmayla erteleyebileceðini sandýðý tüm sorunlarý da; Türkiye'nin ekonomik çýkarlarý açýsýndan, yeniden ele almakta yarar var sanýrýz...
Þimdi:
- Bütün bunlar tamam da; önümüzdeki günlerde, haftalarda, aylarda ne yapacaðýz, diye soruyorsanýz...
Onu, sadece telif haklarýyla geçindiðim için, bendeniz de bilmiyorum.
Köhne oligarþik yapýnýn ve kestirmeci pratik kurnazlýklarýn; sonunda geçit vermeyeceðini belirttiðimiz zamanlar da, baþýmýz belalara giriyor ve sýkýntýlara düþüyorduk...
Köhne oligarþik yapýyla pratik kurnazlýklar, gelip duvara dayandýðý zaman da; cýlýzlaþan takvim yapraklarýna bakarak kaygýlanmaktan, yine alamýyoruz kendimizi.
Geçmiþinde ne matbaa, ne nesir edebiyatý, ne basýlmýþ kitap, ne gazete bulunan alfabe dýþý bir toplumda; telif haklarýnýn ne kadar kutsal olduðu þayet bilinse, Türkiye de çoktan çaðýyla bütünleþmiþ olur ve "yaþam kalitesi" açýsýndan Yunanistan'ýn bile 65 basamak altýnda kalmazdý...
Ama yine de enseyi karartmayalým. Ne demiþ Tevfik Fikret:
Göz yumma güneþten ne kadar nžru kararsa,
Sönmez ebed”; her gecenin gündüzü vardýr.
