Çok, çok yakınım olan birisi, bir hanım... Geçenlerde bana dedi ki: "Biliyorsun, şu son günlerde birçok sıkıntım var. Sanki herşey ters gidiyor, aksilikler peşimi bırakmıyor.

İÇİMİZİ ISITTI
Elbette herşey doğru, herkes haklı. Tüm bu insanlar, tüm bu yetenekler ve tüm bu ögeler bu başarıyı biçimlendirdi. Ama temelde şu var galiba: bu haksızlık ve ihanet, bu yalan-dolan, bu magazin ve sahtelik çağında, herşeyin, en saygın bildiğimiz değerlerin ve ölçütlerin bile ayaklar altına alındığı şu garip dönemde, bir dizi geldi. Ve bize Türk insanı ve Türk gelenekleri denince akla gelen en iyi ve soylu ne varsa, onları hatırlattı. O içten ve karşılıksız dostlukları, o yürekten sevgi ve pişmanlıkları, o kopmaz aile bağlarını, o eskimez Ahi törelerini, o bu toprağın gerçek gelinleri olan erdem, iyilik ve bereket tohumlarını... Bu dizi her Perşembe içimizi ısıttı, karanlık günlerimizi aydınlattı, umutlarımızı pekiştirdi. Bir TV dizisi olmayı aşıp hepimize, koca bir topluma sanki kitlesel bir terapi sağladı.

Bitse de bizim onunla kurduğumuz olağanüstü ilişki bitmeyecek. Onu kolay kolay unutmayacak ve şu yeni yüzyılın eşiğindeki en güzel anılarımız arasına özenle yerleştireceğiz. İlerde çoluk çocuğumuza anlatmak ve belki bir gün, kimbilir, ona çok benzeyen, onun tüm özelliklerini sürdüren, aynı insanlarla yapılmış yeni dizilerle ve filmlerle karşılaşmak üzere... Evet, hoşçakal, "İkinci Bahar". Seni artık kalbimize gömdük. Ve sanırım ki hep orda saklı kalacaksın...