Medya neden insana hiç yatırım yapmıyor?

Bana yapılmadı mesela.. Vaktiyle elimden tutan olsa, bilgisayar kurslarına gönderselerdi alet kitlendiğinde böyle çaresiz kalmazdım.. Ben çaresiz kaldığımda alet çalışmıyor, fikirler elde kalıyor, insanlar sebeplenemiyor..

Ne güzel, "Tenekede gazım var, yazılacak yazım var.." deyip Cumartesi günü koştura koştura işe gelmişim..

Evde yaptığım plana göre hemen yazımı yazıp, spora gideceğim.. Bir saat kadar aletle çalışıp, Kemal Yıldırım kardeşimle onbeş set ping pong oynadıktan sonra TV'den Beşiktaş maçını seyredeceğim..

Sonrası?

Ertesi güne kadar tatil..

***

Evdeki hesap çarşıya uymadı..

Odamıza geldik.. Aletin başına oturduk.. Aaaa! Bilgisayar kilitli..

Ülkeye bilgisayar teknolojisini grup olarak ilk biz sokmuşuz.. Yılacak değiliz..

Bazıları gibi "Daktilo neslini koruma" derdinde hiç olmadık.. O yüzden alete aşinayım.. Lakin ne yapsam, kilitli sistem açılmıyor..

Bilgisayar ile ilişkimiz çok eskidir, dediğime kulak asmayın.. Bizimki daha çok Kızılderili şefi "Düz ovada koşan demir çufçuf" ile "Büyük Beyaz Baba"nın ilişkisine benzer..

Burada "Düz ovada koşan demir çufçuf" ben oluyorum.. Adımızı trenden almamız da teknolojiye olan yatkınlığımızı gösteriyor.. Bilgisayar ise beyaz adam..

NE İNATÇI ALETMİŞ?
Bilgisayarın kitli olduğunu görünce, her zamanki gibi "reset" tuşuna bastım.. Faydası sistemi sıfırlayıp, yeniden çalışmaya hazır hale getirmesi..

Hiç faydası olmadı.. Ekranda bazı yazılımlar beliriyor, dibi delik çuvaldan dökülen pirinç gibi ekrana akıyor, ilk takıldığı yere gelince kilitleniyor.. Artık hangi tuşa basarsan bas, ekrana gelen cevap "Kötü talimat" lafının İngilizcesi:

- "Bad command"

Ekrana bildiğim tüm komutları yazıp "enter" tuşuna basıyorum.. Cevap değişmiyor: "Bad command.."

İçimden "Sen daha kötü laf duymamışsın (...) aleti" diye bir eyyam söylendim.. (NOT: Yukarıdaki boşluk noktaları, aletle rızası dışı kurmayı planladığım ilişkiyi tarif eden sözcüklere ayrılmıştır.)

***

Çaresiz kalınca bildiğim tek "ilk yardım" tekniğini uyguladım.. Elektronik bir alet çalışmayı reddettiği zaman hemen bir yumruk atacaksınız..

Genellikle atılan bir yumruk teması kesilen bir devrede bağlantı yaratır, sistemi işler.. Ancak bu kez dayak da para etmiyor..

Üstten yumruk, altan tokat.. Ihhh!

Eski Türk filmlerindeki "çulsuz kocaya kaçan kızını döven" zalim babalar gibi "Ya lafımı dinlersin ya da seni kimseye yar etmem.." hallerindeyim..

Kemal de tepeme dikilmiş "Çok vurmuşsun alete, dayak arsızı olmuş.." diye araya girmeye çalışıyor.. Biraz önce "Alet göze gelmiş" diyordu şimdi bilgisayarın tarafını tutuyor.. Hani bilgisayar davacı olsa gidip lehine şahitlik edecek..

45 dakika böyle geçti.. Çaresiz yazı işlerinden yardım istedik.. Erdal Şafak yardıma geldi..

Önce bilgisayarın üzerine eğilip ekrana ilk kez görüyormuş gibi baktı.. Erdal çekingen çekingen bir tuşa bastı.. Kemal ise aletin ardına geçmiş fişleri kurcalıyor..

Sonra yer değişiyorlar.. Fiş kurcalama işini Erdal devralıyor, Kemal ekrana bakıyor..

Ben de arada bir "Bu benim bilgisayarım.." diye konuşup, teknik katkılarda bulunuyorum..

ERKEN TEŞHİS KURTARIR..
Nihayet Erdal teşhisi koydu.. "Bilgisayar kitlenmiş.." dedi.. Kemal de tasdik etti:

- "Evet evet, bu bilgisayar kitlenmiş.."

Biz sanki açlık grevinde sanıyorduk.. Belli oldu ki onlardan fayda yok ama yüzlerine karşı "İçim rahatladı.. Ben tentürdiyot içip intihar etti, zannediyordum.." diyemiyorum..

Ama en azından "Teknik servisi arama" fikri üzerinde anlaşma sağlayıp telefona sarıldık.. Acil yardım istedik..

Bizim teknik servis, Saddam'ın Cumhuriyet Muhafızları gibidir.. Barış zamanında, yani işler yolundayken sürekli nöbette ve çok etkilidirler.. Savaşta ise ara da bul.. Evlerine dağılıp, düşmanı orada beklerler.

Sonunda teknik servisten bir arkadaş geldi.. Alete "Elin gavuru ne makinalar yapıyor.." ifadesiyle hayran hayran baktı..

- "Kitlenmiş abi.." dedi..

Klavyeyi karıştırmasına baktım o da bizim Erdal ile Kemal gibi çaresiz.. Çocuklardan tek farkı, diğer teknik servis elemanlarının ev telefonlarını bilmesiydi.. Çok da işe yaradı..

***

Teknik elemanlardan Bahadır'ı evinde bulduk..

Telefonda derdimizi anlattık.. Onun teşhisi de "Galiba kitlenmiş.." şeklindeydi ama çözümü biliyordu.. "Ağabey, dediklerimi yapabilir misiniz?" diye sordu..

- "Niye yapamayalım, yaparız.."

Başladı talimat vermeye.. "Şu komutu yazın.."

Laf İngilizce olduğundan, biz de lise dahil yaklaşık on yıl İngilizce eğitimi aldığımızdan tek tek kodluyor:

- "Edirne.. Diyarbakır. İstanbul.. Tokat.. İki nokta üst üste.."

Gel de bul iki noktayı.. Sistem gittiğinden klavye de karışmış.. Tuşların üzerinde ne yazıyorsa tersi çıkıyor.. Tuşlara sırayla basarak aranırken satır dönüyor.. İşareti buluyorsunuz, bu kez körsır geriye doğru silmediğinden yolda kalıyor, mecburen aleti resetleyip, yeni baştan açıyorsunuz..

"Acemi katır, yükünü kapı önüne indirir.." hesabı her on dakikada bir hata yaptığımızdan en başa dönüyoruz..

Oğlan Allahtan sabırlı.. Her seferinde "Zararı yok ağabey, yeniden başlayalım.." diyor ama içinden "Bu geri zekalıya yazı yazdırmak kimin fikri acaba?" diye geçirdiğinden eminim..

Verdiği talimatların tarifinden anlıyorum bunu.. Fiilen "Karşısında otistik biri varmış da rehabilitasyon yapıyormuş" gibi konuşuyor..

- "Server yazacağız.. Samsun'un S"si.."

Sonunda sistemi açmayı, dosyaya girmeyi başardık..

"Saat dörtle yedi arası, açıldı kör olası" ama bizim ping pong maçı da yattı.. Maç seyretme keyfi de.. Sonunda bu yazı çıktı..

Oysa bugünkü yazımda gündemi meşgul eden olaylar hakkındaki fikirlerimi ifşa edecektim.. Kısmet değilmiş..