Ünlü teknik adam Bobby Robson bir defasında futbolcularını sahaya sürerken "Unutmayın, maçın en önemli bölümü ilk 90 dakika" demişti.
Bugün Türkiye Ligi'nde bu bilince en yakın takım Beşiktaş... Ahmet, Nihat, Mehmet, Münch ve Yasin'den (Hatta yine oyunun büyük bir bölümünde İbrahim'den) yoksun kadrosuyla çıkılan Atatürk Kupası'nda, her maçı son dakikaya kadar diri bir arzuyla oynamaya aday olduklarını gösterdiler. Siyah-beyazlı takım kısa zamanda acı tecrübelerden geçerek şunu da öğrendi: Futbol gole yönelik bir karşılaşma sporu!.. Gol yemeyecek, yerseniz de atacaksınız.
Ancak Beşiktaş'a abartmadan bakmak, yeni gelişmelere anlayış ve sevecenlikle yaklaşırken "vurdu, kırdı, yıktı" edebiyatının günübirlik heyecanlarına kapılmamak gerekiyor. Gelin sakin kafayla Beşiktaş'ı bir kez daha gözden geçirelim:
Shorunmu da, Fevzi de iyi kaleciler. Ve bütün iyi kaleciler hata yaparlar... Sorun şurada: Acaba Shorunmu Şampiyonlar Ligi maçlarında çok gol yiyerek "gol pişkinliği" hastalığına tutuldu mu? O zaman biraz kafasının dinlenmesi gerekebilir. Ama kalecilerin ne pahasına olursa olsun kendilerine güven duyulmasıyla güven kazandıkları da bir gerçek...
G.Saray yine ağır tempoluydu, hatta temposuzdu. Beşiktaş tempoyu kendi kontrol eden ve hızlı oynayan rakipler karşısındaki bocalamasını çözebildi mi? Burası henüz açık değil.
İki kanatta tek adam... Bu yöntemle kolay ve temposu düşük maçları geçebilir Beşiktaş. Ama zorluk derecesi yüksek maçlarda Münch ve Nihat'ın üzerlerine aşırı yük bindiği kesin.
Beşiktaş'ın modern futbolda ısrar etmesi, Yasin ve İbrahim'de 90 dakika ısrar etmesi demektir. Bu futbolcuların eksikleri yok mu? Var. Ama bu eksiklerin onları kenarda oturtarak giderilmesine takımın tahammülü var mı? İşte bundan kuşkuluyum.
Ahmet Dursun iyi forvet. Ama Nouma'yı bir kenara koyduğunuzda takımın kadrosunda savaşan ve güçlü fizikli bir santrforunun olmaması sorun yaratıyor.
