Olimpiyatta "makžs" talihimizi yine yenemedik, 1992 Barcelona ve 1996 Atlanta'nýn gerisinde kalarak "hüsran" yaþadýk. 4. altýn madalyasýný beklediðimiz Naim Süleymanoðlu podyuma "0" çekerek veda ederken, dünya þampiyonu okçularýmýz dereceye giremedi, boksta havlu attýk, ata sporumuz güreþten ise sadece grekoromende Hamza ile altýn madalya çýkarabildik. Yüzme ve diðer branþlarda ise zaten çok zayýf olan umutlarýmýz yeþeremedi bile.

Hayâl kýrýklýklarýna karþýlýk, tesellilerimiz vardý. Judoda ilk olimpiyat madalyamýzý 66 kiloda Hüseyin Özkan'la bulduk. Güreþte Hamza Yerlikaya, halterde Halil Mutlu, þeref kürsüsünde yine Ýstiklal Marþýmýzý söyletti. Tekvandoda Hamide Býkçýn da olimpiyatta ilk kez resmi sporlar arasýnda yer alan bu dalda ilk madalyamýzý getirdi. Atletizmde sakatlýðýna raðmen, 1500 metrede serisinde en iyi 4. dereceyi yapan Süreyya Ayhan, yarý final koþan ilk bayan atletimiz oldu.

Sydney'de yüzümüzü kýzartanlar da vardý. Halterde büyük hayal kýrýklýðý Sunay Bulut, kilo fazlasýyla tartýya girmedi ve müsabakasýna çýkmadý. Federasyon Baþkaný Aðaoðlu, Bulut'u "Vatan haini" ilan etti. Güreþ müsabakalarý sýrasýnda Harun Doðan'la Hamza Yerlikaya tribünde birbirlerine girdi. Hamza'nýn dýþýnda minderden silindik; bu utanç yetmedi, Harun Doðan önce ay-yýldýz taþýmayan mayo giydi sonunda da Rus'la yapacaðý maçtan kaçtý.