Kutsal kitapların tümünü alın elinize, sayfa sayfa çevirin, satır satır okuyun; böyle bir Tanrı buyruğuna rastlayamazsınız, tek bir kelime dahi bulamazsınız.

Üsküdar Hasippaşa Mahallesi'ndeyim..

İstanbul'un her zamankinden yoğun trafiğini aşa aşa, motorlara bine bine ve gazete sayfalarının satır aralarını okuya okuya buralara geldim.. Bir de manşetlerde yer alan fotoları aklıma kazıya kazıya..

Kafam karmakarışık..

Kendilerine "Allah'ın Partisi" adını verenlerin "hücre evi"ne baskın yapılmış.. "Parti"nin merkez komitesi üyesi ve tetikçisi Emin Ekinci polis sorgusunda Hasippaşa Mahallesi'ndeki evi "işaret" edince olanlar olmuş..

Evet; karmakarışık bir haleti ruhiye içinde "cesetkondu"nun az biraz ötesine varıyorum..

Ancak, "toprak altından çıkarılacak sırt sırta ölüler var" diyedir. Yaklaşmamıza izin verilmiyor, eve girmek için "özel izin" çıkmıyor..

Bize de "toplumezar"a uzaktan bakmak kalıyor..

Evin fotoğraflarını gazetelerde görmüşsünüzdür..

Sanki özel olarak seçilmiş.. Daha çok korku filmlerinde rastlanır bu tür evlere.. Mesela, Kuzuların Sessizliği filminde Jodie Foster'in izini sürdüğü "seri katilin" evi de çok benziyordu buna..

Kuş uçmaz kervan geçmez cinsinden bir sokakta olmasa bile karşıdan bakıldığında her türlü melaneti işleyebilirsiniz böyle yerlerde! Zaten işin sonucu da gösteriyor ki ortada tam bir seri cinayet var..

Ucu, 80'lerin sonuna dayanan ve ilk halkası Batman'da takılan bir seri cinayet! Ama insanın kafasını karmakarışık kılan bir seri cinayet!

Demek ki son derece hesaplı, zeki ve vahşice işlenmiş cinayetlerin son halkası da Hasippaşa Mahallesi'nde takılmış... O denli hesaplı ki, onca adam girip çıkmış, onca "işkence" yapılmış ama tek bir ipucu dahi bırakılmamış..

Öyle ki ne mahallenin muhtarı ne de konu komşu haftalarca hiçbir şey hissetmemiş.. Çift göz odada, her gece bir adam "domuz gibi bağlanıp boğulup öldürülüyor", el ve ayakları kırılıyor; "Yaşasın Hizbullah" diye bağırtılıyor, yani özetle, bağırta bağırta insanlar doğranıyor; ama kimsenin ruhu duymuyor..

"Canilerin sessizliği" mahalle sakinlerini de şaşırtıyor zaten.. Baksanıza, bir adam ve bir kadın geliyor, artlarında iki de çocuk...

İETT emeklisi bir "kondu" sahibine "depremzedeyiz" diyor ve hatta birkaç ay peşin ödeyerek evi kiralıyor. Ancak kiralanmasından sonra bir türlü perde açılmıyor.. Konu komşu işin bu yanını az biraz merak ediyor ama birkaç gün geçmeden merak gideriliyor; Başı sımsıkı bağlı kiracı hanım bir gün karşı komşuyu "Tanrı misafiriyiz" diye ziyaret ediyor ve işin özünü açıklıyor; "Kocam çok kıskanç bu yüzden perdeler kapalı!"

Perdeler kapalıyken caniler, beş altı metrekarelik mekanlarında bir dünya yaratıyor, bir mahkeme kuruyorlar!

Aynı anda, aynı adamlar yargıcı, savcısı, avukatı oluyorlar bu mahkemenin..

Kim bilir belki de bir filmin senaryosunu yazıyorlar!

"Canilerin Sessizliği" filminin!

NEBİL ÖZGENTÜRK