İNSAN-İ HAYVAN OLMAK
Bir ferdin kendisi ile barışık olması demek, taa Elest âleminde bize öğretilmiş olan ve vicdan unsuru olarak muhafaza edilmesi gereken tevhitçi adalete uymak demektir. Bu unsuru vicdanlarından silip yok etmiş olan insanlar, insanlık özelliğini kaybederek, insan-ı hayvan haline geldikleri için, kendilerine yabancılaşmış kişilerdir. Böylece onlar, iyi insanlarla devamlı mücadele halini yaşarlar. Kendi aralarında birleşmiş gibi görünseler de menfaat söz konusu olduğu zaman bölük bölük olurlar. Halbuki insan önce kendi haksız egoizmi ile savaşmayı öğrenirse herkesle sulh halinde yaşaması mümkün olabilir. Bunu yapabilmek için başka fertleri tenkit etmezden önce kendi kusurlarını görüp kendini eleştirmek gerektiğini Yunus şöyle anlatıyor:

Bu ömrüm yok yere harcatmışım ben

Canımı gör ne od'a atmışım ben

Kimesne kimseye etmemiş ola

Onu ki(m) kendime ben etmişim ben