'Sezar'ların mezarı olmaz
Meral Akşener: "Öncü Gazetesi bana 'Brütüs'lerin azılısı' diyor. Bir Brütüs varsa bir de Sezar vardır. Ama yüzlerce Brütüs varsa ihanetten söz edilmez. Hem Sezar'ın da mezarı bilinmemektedir."

Tansu Hanım, sizin onun terk etmenize çok şaşırmış. Onu niye şaşırttınız?

* Haklı olabilir. Ayrılma kararımı kendisine söylemedim.

- İkna edilmekten mi korktunuz?

* Bir karara vardıktan sonra gidip bunu söylemek, ikna edilmeyi istiyorsunuz demektir. Başkanlık Divanı'nda üç kez seçim sonuçlarının doğru okunmasına ilişkin konuştum. Kaale alınmadı. Bir şeyin değişmeyeceğini düşündüğüm için daha sonra veda etmedim.

- Çillerler'in Gazetesi Öncü, size "Brütüs'lerin en azılısı. Geçmişini inkar ediyor. Bir zamanlar Tansu Çiller'e övgüler diziyordu" diyor.

* Brütüs'lerin olduğu yerde Sezar'lar vardır. Unutulmasın ki Sezar'ın mezarının yeri bilinmemektedir.

- Yani Sezar'lar ihaneti hak eder mi?

* Eğer bir Brütüs varsa, bir de Sezar olur. Ama yüzlerce Brütüs varsa, o zaman ihanetten söz edilemez. Ben geçmişimi inkar etmiyorum. Genel Başkan'ın şahsına ilişkin herhangi bir saygısız sözüm yok. O gün prensipler üzerinde yürümüştüm. Bugün de aynı prensipler üzerinde yürüyorum.

- Peki neydi bu kadar yapışkan bir tutkuyla sarılmanızın nedeni? Sonuçta taşralı, tecrübesiz bir politikacısınız. Çiller gibi biri sizi hop diye İçişleri Bakanı yapıyor. Bir yükselme hırsıyla mı bağlandınız ona?

* İnsanlar algılamak istedikleri gibi anlarlar. Benimle ilgili bir imaj verildi kamuoyuna. Tansu Hanım'a duyulan öfke bana yansıtıldı. Benimle ilgili oturtulmaya çalışılan imaj; fakir köylü kızı, çok hırslı. Ben çalışkanım, azimliyim ama o söylendiği anlamda ihtiras sahibi bir insan olmadım. Geçmişim hiç araştırılmadı. Hocalık dönemime ait hiç kimse, hiçbir şey öğrenmek ihtiyacı hissetmedi. Nasıl bir hocaymışım?

- Nasıldınız?

Sevgi ve saygı...
* Ben doçentlik sınavına girmeye hak kazanmış bir öğretim elemanıyım. Ama aşağılanmaya yönelik bir tavır içinde okutman dendi. Aslında ilkokul öğretmeniyim. Edebiyat Fakültesi'ni bitirdikten sonra lise öğretmenliği yaptım. Arkasından Yıldız Üniversitesi'nin imtihanlarına girip asistan oldum. Doktoram bitince beni öğretim görevlisi yaptılar. Ben kırsal kesimden gelen tabelebelerin borç para isteyebildiği, gelip evinde köfte pişirip yedirttiği iyi bir hocaydım. İlişkilerimde sevgi ve saygı esastır. Politikaya başladığımda 37 yaşındaydım. Hiçbir şey istemedim Tansu Hanım'dan. Ne İçişleri Bakanı olmayı, ne başka bir görevi. Yalnız, GİK'e girdikten sonra o zamana kadarki birikimim nedeniyle Kadın ve Gençlikten Sorumlu Genel Başkan Yardımcısı olmayı istedim.

- Politikada, üst basamaklara tırmanmak istemesinden daha doğal bir şey yok. Bana doğal görünmeyen, verdiğiniz tutku fotoğrafı. Böyle Çiller çiftiyle abla-abi-kardeş ilişkisi manzarası. Onların da size "Bizim kız Meral" muamelesi çekmesi. Nedir bunun tekabül ettiği psiko-sosyal zemin?

* Ben Gündoğdu köyünde doğdum. İyi bir eğitim yaptım. Benim gibi kadın ve genç kızların karşısında iyi bir model olduğuma inandım hep. Türkiye'de sosyolojik anlamda teba ve elit arasında bir fark var. Ben tebanın kızıyım. Bunu hiçbir zaman reddetmedim.

- Sınıf atlamaya mı çalışıyordunuz?

"Sınıfımdan memnunum"
* Hayır. Sınıfımdan memnundum. Benimle ilgili gazetelerde yazılan yazılar üç klasör oldu. Hepsinin ortak noktası, benim "köylülüğüm." Türkiye'de bizim gibilere karşı bir şuuraltı olduğunu gördüm. Bir hanım gazeteci, evimde plastik tabak çanak kullandığımı öngördü. İlk o zaman bunun bir sınıfsal mücadele olduğunu gördüm. İddiasız, bir üniversite mezunu çalışan insanın giyindiği tarzda giyinirim. Modacılar oturup benim giyim tarzımla alay ettiler. Hiç etkilenmedim ama o kişi ben değilim demek gibi bir gayretim hiç olmadı.

- Tebanın kızısınız, Tansu Hanım neyin kızı?

* Tansu Hanım da Cumhuriyet bürokrasisinin kızıydı. Yani o da elitin kızı değil. Ben Cumhuriyet tarihi hocasıyım. Cumhuriyet bürokrasisi, aristokrasi yerine konmuştur Türkiye'de. Emretmeyi, talep etmeyi bilen bir yapıdır. Benim geldiğim sosyal sınıf itaat etmeyi, sadık olmayı, kanaat etmeyi, vefa duymayı öğrenir. Ama talep etmeyi öğrenmez. Ben 80'den sonra Türkiye'deki değişimin etkilediği insanlardan birisiyim.

-Çünkü talep ettiniz.

* Evet. Lise öğretmenliğinde üniversite hocalığını, sonra profesör olmayı talep ettim. Kocaeli'nde, birbuçuk yaşında çocuğunuz var ve mastır yapmaya gidiyorsunuz. Sabahın altısında yola çıkıyorsunuz İstanbul'a. Haftada 22 saat dersiniz var. Hocalarınız, "Ne işin var kızım. Git evinde otur" diyor. Gece 9'da inersiniz otobüsten. Böyle bir hayatın içinden geliyorum ben.

- Bu, "itaat ederken, bilgiyi de talep eden" insana bir bakıyoruz, ansızın "emreden, bakanlık koltuğu olan, hükmeden, ateş saçan" birine dönüşmüş. "Esas kadının" en sadık yardımcısı olmuş. Böylece, hükmedişinin gücünü daha başta ikiye katlamış.

* Benim gibilerin, bürokraside, medya sektöründe, sermayede, her alanda en yüksek noktaları talep etmeleri gerektiğine inanan bir insanım. Hocalığım döneminde de bunu yaptım. Ben iyi literatür takip eden, temsil ettiğim sınıfın şifrelerini bilen bir insanım. Benim gibiler Türkiye'de belki yüzde 95 ağırlıktadır. Aynı sosyal kökenden gelenler sonra yönetici sınıfını oluşturmuşlar.

- Bu, "Şifreleri iyi okuyor olmanız", niye bu kadar yanlış ata oynadığınız, yahut da yanlışlığı neden bu kadar geç kavradınızı açıklayabiliyor mu?

"Milletten tokat yedik"
* Tansu Hanım, 99 seçimlerine kadar getirdiği söylem itibariyle bizim gibileri tercih etti. Ben de çok inanarak yürüdüm onunla. Türkiye'deki elitist oligarşiye karşı Tansu Hanım çok ciddi bir mücadele verdi. DYP'nin kendi misyonuna baktığınız zaman da bizim gibilerin nefes aldığı, kendini ifade ettiği bir yerdi. Türkiye değişiyor. İletişimin ve bilginin hayatımıza girişi insanların taleplerini değiştirdi. Değişim ve krizi beraber yaşayan bir ülkede hem bireysel hem de toplumsal olarak perspektif çarpılması, algılama zorluğu olur. 1999 seçimlerine kadar Tansu Hanım'ın çizgisine inandım. İkinci demokrasi programında genel çerçeve içinde hata bulamazsınız; daha fazla bireysel hak, hukukun üstünlüğü, ekonomide devletin gücünün azaltılması, ahbap çavuş demokrasisinin ortadan kaldırılması gibi çok önemli taleplerin ortaya konduğu bir programla halkın karşısına çıktık. Fakat halk bize yüzde 12 oy verdi.

- Milletin görüp de sizin kör kaldığınız neydi?

* 18 Nisan'dan önce alınan önseçim kararlarına ilişkin yanlış uygulamalar oldu. Genel Başkan'la konuşmaya gayret ettik. Ama dinletme imkanımız olmadı. Pek çok milletvekili arkadaşımız liste dışı kaldı.

- Bunların size sürpriz olması da bana sürpriz oldu. Kiminle dans ettiğinizi o zamana kadar öğrenememiş miydiniz?

* Benim için samimiyetle sürpriz olmuştu. Ben 95 seçimlerinde milletvekili seçildim. 96'da Bakan oldum. Bakanlık dönemim büyük bir çalkantı içinde, (Susurluk, 28 Şubat vs) geçti. Refahyol devrildikten sonra hem Genel Başkanı, hem partinin hükmi şahsiyetini saldırılardan koruyabilmek için büyük mücadele verdik. Tansu Hanım'ı benim gibi sevenler de, Tansu Hanım'a kol boyu mesafede yer alan insanlar da bu mücadelenin içinde samimiyetle yer aldılar.

- Tansu Hanım'ın yetki aşımına zamanında ses çıkaramadınız.

* Evet, Tansu Hanım'ın bütün yetkileri üzerine almasına, bir Başkanlık Divanı üyesi olarak yeterince sesimi çıkarmadığımı düşünüyorum. Bu konuda kendimi eleştiriyorum. Bu öyle ilginç bir durum ki. Bütünün parçası oluyorsunuz. Sadece Genel Başkan'ın tavrı değil. Orada bütünün sürüklediği noktaya doğru yürüyorsunuz.

- Siz bana sürü psikolojisini anlatıyorsunuz.

- Evet. O psikolojiden sıyrılmak çok zor. Kuralların doğru konulmasına ilişkin bir gayret gösterdik bazı arkadaşlarla. Hep genç ekipti. Dedik ki, belki tecrübeliler var, onlar daha iyi biliyordur belki de Tansu Hanım haklıdır. 18 Nisan seçimlerinde gördük ki biz haklıymışız. Teşkilatlar bünyesinde sıkıntılar yaşadık, arkasından milletten bir tokat yedik. Millet bize güvenmedi.
- Yani sizin gözünüzü seçim sonuçları mı açtı?

- Gözümün açılıp açılmaması meselesi değil bu. Partide bugüne kadar gördüğüm ama giderilmesinde etkili olamadığım en önemli problemin eleştiri platformunun kapalı olması olduğunu düşünüyorum. Şu anda acaba eleştiri platformunu sağlıklı bir noktaya oturtabilecek yolun başlangıcını sağlayabilir miyim konumundayım. Bundan sonra yapmak istediğim şey, söylediklerimin davranışlarımı belirlemesini sağlamak. Sadece Tansu Hanım'la ilişkime bağlamıyorum. Türkiye'nin değişim krizi yaşamış olmasına da bağlıyorum. Hepimizde perspektif çarpılmaları oldu. Bende de oldu.

YARIN: Tetikçi rolü

Dostlukların son günü
Meral Akşener'e ilişkin bir "Dostlukların son günü" hikayesi yazmak isterdim.

Bunun için, eski yol arkadaşı Tansu'nun banyo sepetinden birkaç parça kirli çamaşır, birkaç damla gözyaşı vermesi gerekirdi. Fakat bunları vermedi. Meral Hanım, beni şaşırtan bir şekilde sakindi. Muhalif duruşunda, Tansu Hanım'ı savunurken izlediği tutkulu hal yoktu. Oysa biz bu memlekette, bitişlerin de aynı kirli tutkuyla yapıldığına aşinayızdır. Bunun, Meral Hanım'ın "asaletiyle" değil, "politik çıkarlarıyla" açıklayanlar olabilir. Bense, bir dönem "Tetikçi rolü oynamaktan" dolayı pişmanlığında onu samimi buldum. Bunun dış şartlarını çok güzel analiz etti. Keşke iç şartlarını da anlatabilseydi. Söyleşiden sonra, "Oyun başladı ama perde daha açılmadı" diye düşündüm.