PAZAR 14 MART 1999
New York kentinde Carnegie Hall konser salonu.
Sahnede 10 yaşındaki bir çocuk keman çalıyor.
Berrak ve sağlam tınılar yayılıyor tıklım tıklım dolu olan salona.
Dinleyiciler arasında pos bıyıklı, dağınık saçlı bir adam gözlerindeki zeki ve muzip pırıltılarla küçük çocuğu izliyor.
Ve konserden sonra diyor ki: "Artık, gökyüzünde bir tanrı olduğunu biliyorum."
Bu sözleri söyleyen kişi, ünlü bilim adamı Albert Einstein.
Sahnede keman çalan 10 yaşındaki çocuk ise Yehudi Menuhin.
Birisi çağın en büyük bilgini, öteki, çağın en büyük müzisyeni.
Dahi dahiyi hemen tanıyor.
Carnegie Hall'u cennet tınılarıyla titreten bu büyük müzisyen öldü.
Müzik yoluyla insan yüreklerini birleştirmeyi hedefleyen, müziği bir barış eylemi olarak gören büyük kültür savaşçısının yüreği sustu.
Dahi müzisyen sadece klasik müzikle değil, diğer türlerle de ilgileniyordu.
Hintli sitar ustası Ravi Şhankar'la yaptığı ortak plak, ya da Stephane Grapelli ile caz denemeleri hafızalardan silinmiyor.
Bu büyük klasikçi, aynı zamanda bir Beatles hayranıydı.
Yehudi Menuhin, Unesco Genel Direktörü Federico Mayor tarafından "Unesco Büyükelçisi" ilan edilmişti.
Unesco için yıllarca çalıştı ve kuruma büyük katkı sağladı.
1985'te İngiliz yurttaşı olan Menuhin, iki yıl sonra Kraliçe 2. Elizabeth tarafından şövalye ünvanıyla onurlandırıldı.
Doğu felsefesine yatkın olan Menuhin, et yemiyor ve düzenli olarak yoga yapıyordu.
80'inci yaş gününde "Müziğin insanları birbirine yaklaştırdığına ve onları iyileştirebildiğine ikna oldum" diyordu.
Dünya, 1916 yılında New York'ta, Rusya'dan göçen bir musevi ailesinin çocuğu olarak dünyaya gelen bu dahiyi yitirdi.
Beş yaşında çalmaya başladığı kemanı şimdilik sustu.
Ama dünyaya böyle bir iz bırakıp da gitmek kaç kişiye nasip oluyor ki?
Herkes ölüyor ama Menuhin gibiler "gök kubbeye bir hoş sada" bırakarak ayrılıyor bu dünyadan.
Ne mutlu ona!