ÇARŞAMBA 09 EYLÜL 1998
Binlerce "sokak" çocuğundan biriydi Süleyman. Dayanamadı. Bir binanın 4'üncü katından atladı. Kader arkadaşı Özkan, Süleyman'ın başında "N'olur ölme" diye ağladı
ONLAR, biraz acıdığımız, biraz korktuğumuz "sokak çocukları." Onların evleri sokaklar, yatakları kaldırımlar. Süleyman Meral (17) da onlardan biriydi., önceki gece Beyoğlu Mis Sokak'taki harabe bir binaya çıktı. Ardından 4'üncü kattan atladı. Vatandaşlar toplandı hemen. Sokak Çocukları Derneği eski Başkan Yardımcısı Dursun Şentürk'ü telefonla aradılar. Birkaç sokak ötedeydi işyeri. Çıktı geldi. Ancak çağrılan ambulans bir türlü gelemedi.
ARKADAŞI Özkan görmüştü Süleyman'ın atladığını. Başucuna oturup "Süleyman n'olur kalk" diye ağlamaya başladı. Özkan'ı, çevredekiler güçlükle uzaklaştırdı oradan. Çevrede 3 tane hastane vardı. Ancak çağrılan ambulanstan hâlâ haber yoktu. Bu yüzden vatandaşlarla polisler arasında tartışmalar yaşandı. Kimi "Otomobille biz götürelim" dedi. Polis, "Ya kırıkları varsa, olmaz" diye yanıtladı. Ambulans 45 dakika sonra göründü. Ama bu kez de sokağa giremedi.
AMBULANS uzağa bırakıldı. Sedye ile alıp ambulansa taşıdılar Süleyman'ı. Dursun Şentürk'ün yardımlarıyla Taksim İlkyardım Hastanesi'ne götürdüler. Özkan da, Süleyman'ın ardından hastaneye girmek istedi. Görevliler engelledi. Bunun üzerine Özkan, yoldan bulduğu cam parçasıyla kollarını ve karnını kesmeye başladı. Dursun Şentürk, "İşte yaşananlar ortada. Dernekte herkes kendini düşünüyordu. Bu yüzden ben de istifa ettim" dedi.
İSMAİL ERBEN